„Dwieście lat temu musiałbym pokazywać Zuzannę i starców, teraz maluję głównie kobiety w kąpieli” – wyznał kiedyś Edgar Degas. Zapewne chciał powiedzieć, że dawniej potrzebowałby pretekstu, aby pokazać nagą kobietę. Ale może, wspominając właśnie tę biblijną historię, miał na myśli jeszcze coś innego. Wybierając sceny toalety: mycie, wycieranie, czesanie, Degas często przedstawiał modelki z punktu widzenia podglądacza. Chyba nigdzie nie jest to równie jasne jak w jego monotypii, ironicznie zatytułowanej Podziw: łysawy grubasek w tużurku opiera brodę o krawędź wanny, z której niczym Wenus z piany wynurza się naga kobieta. Nie jest to jednak święta, bogini ani nawet odaliska: to raczej prostytutka, a spektakl został z góry opłacony.

Edgar Degas, Podziw | ok. 1877–1880, Biblioteka Narodowego Instytutu Historii Sztuki, Paryż

Według Księgi Daniela Zuzanna była piękną żoną rządcy Joakima. Mieszkali we wspaniałej willi w Babilonie. Byli zamożni i szanowani, więc w ich domu rozstrzygano spory w obecności sędziów wybranych spośród miejscowej starszyzny. Kiedy goście odpoczywali po obiedzie, Zuzanna przechadzała się po ogrodzie.
Czytaj dalej →