Wprawdzie Józef Chełmoński jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów polskich żyjących w XIX wieku, jednak wiedza na jego temat zwykle ogranicza się do suchych faktów brzmiących jak formułki z podręczników do historii sztuki. Chełmoński to zdecydowanie ktoś więcej niż twórca Bocianów i Babiego lata. To malarz, który szukał połączeń między sztuką a naturą, miłośnik roślin i zwierząt. Przez chwilę światowiec, a później – samotnik. To mąż, który wziął rozwód w skandalicznych okolicznościach, to ojciec, który nie traktował dzieci sprawiedliwie. I wreszcie: to człowiek z krwi i kości, a z duszy – artysta.
Józef Chełmoński, Autoportret | 1902, Muzeum Narodowe w Warszawie
