Anna Bilińska

Anna Bilińska, urodziła się w 1854 roku w Złotopolu na Ukrainie, zmarła w 1893 roku w Warszawie. Jedna z największych polskich malarek XIX wieku. W roku 1889 jej Autoportret został nagrodzony medalem na Wystawie Powszechnej w Paryżu. Była pierwszą Polką, która zdobyła sławę w ówczesnej mekce sztuki, jaką był Paryż, oraz pierwszą o profesjonalnym, akademickim wykształceniu artystycznym.

Pierwsze nauki rysunku w latach 1869-1871 pobierała u Michała Elwiro Andriolliego. Później studiowała malarstwo u Wojciecha Gersona w Warszawie. Tam dzięki udzielanym lekcjom muzyki i rysunku utrzymywała samodzielną pracownię. W 1882 roku wraz z przyjaciółką Klementyną Krassowską rozpoczęła podróż przez Monachium, Wiedeń, Salzburg oraz północne Włochy. W tym czasie poznała Wojciecha Grabowskiego (również artystę), z którym związała się uczuciowo. W listopadzie 1882 udała się do Paryża wraz z Zofią Stankiewicz. Tam uczęszczała do Académie Julian oraz Atelier Roberta Fleury. W roku 1884 wystawiła na salonie pierwszą swoją pracę. Niestety, sytuacja materialna artystki w tym czasie pogorszyła się z powodu śmierci ojca. Wybawieniem okazał się jednak spadek przekazany przez umierającą przyjaciółkę – Klementynę Krassowską. W tym samym czasie zmarł także narzeczony artystki – Wojciech Grabowski. Po tym tragicznym wydarzeniu Bilińska popadła w depresję. Rok przed swoją śmiercią poślubiła doktora medycyny Antoniego Bohdanowicza. Jest pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Najważniejszą częścią twórczości Bilińskiej były portrety utrzymane w stylu realistycznym, charakteryzujące się prostotą i siłą wyrazu (Dama z lornetką 1884; Portret młodej kobiety z różą 1892). Ważne miejsce w jej twórczości zajmuje Autoportret z roku 1887 (za który zdobyła złoty medal na Salonie 1887 roku oraz srebrny na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889). Bilińska tworzyła także pejzaże (Krajobraz morski ze statkiem 1889, czy Widok ulicy Unter den Linden w Berlinie,1890).