Zbigniew Pronaszko przeszedł w swojej twórczości artystycznej długą i wyboistą drogę. Była to droga pełna eksperymentów, teoretycznych rozważań, wzlotów i upadków. Swoją podróż zaczął, inspirując się malarstwem symbolicznym Jacka Malczewskiego. W końcowych latach życia przygnieciony samotnością i coraz bardziej świadomy zbliżającego się końca, ponownie zaczął tworzyć prace naładowane emocjami i symbolami. Można powiedzieć, że zatoczył koło. Jednak w swoim siedemdziesięciotrzyletnim życiu dokonał wiele i można śmiało nazwać go jednym z pierwszych i czołowych przedstawicieli awangardy w Polsce.
Zbigniew Pronaszko, Autoportret na tle sadu | ok. 1910-1912, Muzeum Narodowe w Warszawie
