Tytuł tego artykułu, choć gombrowiczowski, wcale nie jest przewrotny i nie ma na celu podważać czy ośmieszać pozycję Marka Rothki w dziejach sztuki. Wręcz przeciwnie, ma stanowić zadziorny przyczynek do rozważań o niezwykle istotnym wpływie, jaki artysta miał na jej rozwój szczególnie po II wojnie światowej. Sztuka abstrakcyjna to temat trudny ze względu na jej skrajny odbiór. Jedni podziwiają, inni pytają – pozostając w gombrowiczowskim klimacie – „jak zachwyca, jeśli nie zachwyca?”. Być może tekst ten przyniesie odpowiedzi na choćby część pytań, które stawiają sobie odbiorcy sztuki abstrakcyjnej, zwłaszcza ci niespecjalnie do niej przekonani. Jak zrozumieć sztukę abstrakcyjną? Kto i co decyduje o jej wartości? Czy artysta nie namalował nic konkretnego, ponieważ nie potrafił?
Sztuka abstrakcyjna jest dla każdego
Wielkoformatowe prace Marka Rothki są jednymi z najbardziej rozpoznawalnych na świecie wśród dzieł abstrakcyjnych. I jednocześnie chyba jednymi z najbardziej kontrowersyjnych (obok prac Jacksona Pollocka). Bo jak zrozumieć geniusz artysty patrząc na płótno dość równo zamalowane kilkoma prostokątami, często w zbliżonych kolorach?
Mark Rothko, Bez tytułu | 1954, Whitney Museum of American Art, Nowy Jork
Mark Rothko, Ochra, czerwień na czerwieni | 1954, Phillips Collection, Waszyngton, © Kate Rothko Prizel, Christopher Rothko
Mark Rothko, Jasna chmura, ciemna chmura | 1957, Modern Art Museum, Fort Worth, © Kate Rothko Prizel, Christopher Rothko
