To będzie opowieść o człowieku, którego życie porównywane jest do dramatu w trzech aktach z prologiem i epilogiem, a każde przejście między aktami jest tragiczne i burzliwe. Jego malarskie wizje jednych wprawiały w zachwyt, a u innych wzbudzały wstręt. O jego niepokojących przedstawieniach demonów mówiono, że pozował do nich sam władca mroku. Twórca, który zaczął i zakończył swoje życie artystyczne w szpitalu psychiatrycznym, uwiecznił się na religijnym fresku w postaci jednego z apostołów z zamkniętymi oczami, a pod koniec życia oślepł. Uważa się go za jednego z ojców rosyjskiego modernizmu, ale zdecydowanie wyszedł poza ten nurt. Na nim kończy się wielki XIX wiek w rosyjskim malarstwie i zaczyna wiek XX. To postać pełna kontrastów, nieodgadniona, budząca skrajne emocje jako człowiek i jako artysta.
Michaił Wrubel, Demon | 1890, Galeria Tretiakowska, Moskwa
