Aleksander Gierymski był niespokojnym duchem, który nigdzie nie potrafił zagrzać miejsca na dłużej. Sporą część życia spędził we Włoszech, które były dla niego niewyczerpanym źródłem inspiracji. Ostatnie lata poświęcił głównie malowaniu tamtejszych krajobrazów. Obrazy, które w tym czasie powstały, układają się w swego rodzaju przewodnik po Półwyspie Apenińskim, a zarazem stanowią zapis twórczych niepokojów targających artystą.
Aleksander Gierymski, Widok Werony | 1900, Muzeum Narodowe w Warszawie
