Wiosna w malarstwie polskim

„Dzisiaj rano niespodzianie zapukała do mych drzwi
Wcześniej niż oczekiwałem przyszły te cieplejsze dni
Zdjąłem z niej zmoknięte palto, posadziłem vis-à-vis
Zapachniało, zajaśniało, wiosna, ach to ty (…)”

M. Grechuta Wiosna, ach to ty

Ożywione ćwierkanie ptaków, ciepło słonecznych promieni, pędzące po błękitnym niebie chmury, nowe pokłady energii i nowe nadzieje… jak tu nie kochać wiosny? Z pewnością lubili ją polscy artyści przełomu XIX i XX wieku. Poniżej krótkie zestawienie ich obrazów z wiosną w roli głównej.

Wiosenny krajobraz

Wiosna to dla malarza doskonały czas na podglądanie dynamicznie zmieniającej się natury. Do jej najbardziej wnikliwych obserwatorów należał Józef Chełmoński (1849–1914). Odkąd w 1889 roku przeprowadził się do Kuklówki, swoją uwagę skupiał na bardzo prostych motywach zaobserwowanych w najbliższej okolicy. Jego obrazy z tego okresu przedstawiają zwyczajne pola, łąki czy rzeczne zakola. Artysta bardzo chętnie podglądał wówczas ptaki, rzadko natomiast skupiał się na postaci ludzkiej. Wiosna to w jego ujęciu rozległy widok na podmokłą łąkę, gęsto porośniętą kwitnącymi kaczeńcami.

Józef Chełmoński, Kaczeńce, malarstwo polskie, sztuka polska, pejzaż, Niezła sztuka

Józef Chełmoński, Kaczeńce (Wiosna) | 1908, Muzeum Narodowe w Warszawie

Czytaj dalej