Salonowi Jesiennemu w Paryżu w 1906 roku towarzyszyła wystawa prezentująca 200 lat Rosyjskiego Malarstwa i Rzeźby. Sukces tego wydarzenia zachęcił jego pomysłodawcę, Siergieja Diagilewa, do dalszych kroków. W kolejnym roku sprowadził on do francuskiej stolicy między innymi światowej sławy basa, Fiodora Szalapina. Jednak prawdziwe apogeum popularności rosyjskiej kultury nastąpiło w 1909 roku wraz z pierwszym sezonem Baletów Rosyjskich, za czym również stał Diagilew. Tymczasem w Moskwie dwaj znakomici kolekcjonerzy rosyjscy, Siergiej Szczukin i Iwan Morozow, tworzyli legendarne zbiory prac francuskich impresjonistów i modernistów wzmacniając w ten sposób lokalne środowisko artystyczne. Jedną z najważniejszych postaci wśród moskiewskich artystów była Natalia Gonczarowa, która debiutowała na arenie międzynarodowej podczas wspomnianego Salonu Jesiennego. Dekadę później, dzięki współpracy z Diagilewem, była już znana w Europie i obu Amerykach.
Natalia Gonczarowa, Autoportret z żółtymi liliami | 1907-1908, © ADAGP, Paris and DACS, London 2019. State Tretyakov Gallery, Moscow. Courtesy of the Tate
Wszechstronność i rozmach jej twórczości przypomniało niedawno muzeum Tate Modern. Była to pierwsza retrospektywa Gonczarowej w Wielkiej Brytanii. Międzynarodowa publiczność miała możliwość podziwiania w Londynie malarstwa, fotografii, projektów na papierze oraz kostiumów wykonanych według jej projektu. Okazało się, że wciąż zachwycają.
