„Stasys osiągnął to, o czym marzy każdy artysta – stworzył swój świat”1.
Świat bardzo spójny, baśniowy, liryczny, pełen metafor, wieloznaczności i niedopowiedzeń. Świat, w którym najważniejszą rolę odgrywa człowiek jako jednostka zarówno indywidualna, jak i społeczna. Swą fascynację człowiekiem twórca określa mianem „człowiekomanii”2.
Jest ona niewątpliwie wynikiem potrzeby wypowiedzenia za pomocą sztuki własnych wewnętrznych doznań, których źródła znajdują się tak w otaczającej artystę rzeczywistości, jak i gdzieś głęboko w jego psychice. Zadanie to z pewnością ułatwia twórcy symboliczno-surrealistyczny język wizualnej wypowiedzi, którym się posługuje.