Pablo Picasso „Sen”

Pablo Picasso, Sen, 1932
olej, płótno, 130 × 97 cm,
prywatna kolekcja Stevena Cohena

Picasso Pablo, Sen, Le Reve, Niezła sztuka

Pablo Picasso, Sen (Le Rêve) | 1932, © Steven Cohen Collection

Pablo Picasso mawiał, że malowanie obrazów jest dla niego artystycznym sposobem prowadzenia wizualnego pamiętnika. Spoglądając na dzieła słynnego twórcy, ułożone w kolejności chronologicznej, faktycznie można dostrzec pewną zależność między tym, co zostało uwiecznione na płótnie, a tym, co wówczas działo się w życiu malarza. Szczególnie portrety kolejnych kochanek i muz Picassa, skrupulatnie datowane, są niczym pamiątkowy album z wizerunkami kobiet, dla których kochliwy artysta tracił głowę.

Dojrzałość kontra niewinność, czyli 45 kontra 17

W latach 20. XX wieku małżeństwo Picassa z Olgą Koklovą przeżywało kryzys. Para wychowywała syna Paula, ale posiadanie potomstwa nie uchroniło przed problemami, wynikającymi prawdopodobnie z tego, co dziś nazywa się „niezgodnością charakterów”. Wówczas na drodze czterdziestopięcioletniego Pabla pojawiła się młodziutka, zaledwie siedemnastoletnia, Marie-Thérèse Walter, która od razu zachwyciła malarza. Już podczas pierwszego spotkania w Paryżu Picasso miał powiedzieć do niej: „Panienko, ma Pani ciekawą twarz. Chciałbym Panią malować”1. I malował. Marie-Thérèse stała się kolejną muzą artysty.
Czytaj dalej


  1. I. F. Walther, Picasso, s. 58.