Obraz Huśtawka z 1767 roku, którego autorem jest Jean-Honoré Fragonard, uznawany jest często nie tylko za jeden z symboli francuskiego rokoka, ale także za kwintesencję obyczajowości ówczesnych francuskich wyższych sfer. Oto młoda, modnie ubrana kobieta siedzi na huśtawce wprawianej w ruch przez siedzącego nieco w oddaleniu mężczyznę (najprawdopodobniej jej męża), ukazując swe skrywane pod obszerną spódnicą wdzięki ukrytemu w krzakach drugiemu mężczyźnie (bez wątpienia jej kochankowi).

Jean-Honoré Fragonard, Huśtawka | 1797, Wallace Collection, Londyn

W języku francuskim obraz ten znany jest pod nazwą Les hasards heureux de l’escarpolette, co można przetłumaczyć jako „szczęśliwe przypadki na huśtawce”. Takich „szczęśliwych przypadków” jest na obrazie wiele: młodej kobiecie przypadkiem podnosi się do góry spódnica, odsłaniając obleczone pończochami nogi, przypadkiem też zsuwa się jej ze stopy pantofelek.

Ten, kto zna gusta i upodobania ludzi żyjących w XVIII-tym wieku, wie jednak, że o żadnym przypadku mowy być tutaj nie może: młoda piękność zaprezentowała te części ciała, które uznawane były wówczas za najmocniej oddziałujące na męską wyobraźnię: stopy oraz nogi. Oddziałujące tym mocniej, kiedy ozdabiały je jedwabne pończochy, wąskie podwiązki i niewielkie pantofelki. Czytaj dalej →