Oglądam Cię na dwóch portretach. Zdjęcie zrobił ktoś, szkic ty sama. Na zdjęciu promieniejesz. Pozujesz. Jest 1938 rok. Masz zadbaną dłoń, pierścionek. Ciemne, wyraziste brwi, a pod nimi zalotne, filuterne spojrzenie. Tęskne oczy, którymi wiesz, bezkarny uśmiech.

Gela Seksztajn, fotografia // Gela Seksztajn, Autoportret, fot. Archiwum Ringelbluma

Autoportret jest hardy. W brwiach zatrzymałaś wściekłość. Trwa Zagłada. Napięcie. Nie da się wyrysować węglem na bibule tej prawdy, ale próbujesz. Gela gniewna, Gela niedostępna.

Chciałabym Cię przytulić, uspokoić i powiedzieć, że pamięć o Tobie będzie trwała. Czytaj dalej →