„Będę pracował bez wytchnienia (…) z pragnieniem osiągnięcia czegoś, czego nigdy wcześniej nie widziano”¹
– René Lalique

Jest kwiecień 1900 roku. Wiatr niesie pierwsze oznaki wiosny, a paryskie ulice wypełniają tłumy zwiedzających. Napędzany elektrycznością ruchomy chodnik sunie z prędkością około 8 km/h i pozwala odpocząć zmęczonym stopom. Mobilny chodnik to jedna z opcji poruszania się po powszechnej wystawie światowej, spektaklu odgrywającym się na ponad 200 hektarach. Publiczność tłumnie przybyła na wystawę i ma niejeden kilometr do zwiedzenia, zatem taka chwila relaksu jest na wagę złota. W końcu nieczęsto przebudowuje się ulice Paryża, aby świętować splendor minionego stulecia.

Wystawa światowa 1900 rok – ruchome platformy, źródło: Wikipedia.org

Trwał wtedy przegląd wieku kontrastów. Od wojen i krwawych powstańczych zrywów, po rozwój techniki i rewolucję przemysłową. Od zachwytu elektrycznością, automobilami i filmem po wzrost znaczenia burżuazji i wyzysk pracowników fabryk. Od zachłyśnięcia się potęgą ludzkiego umysłu po jednoczesną dekadencję końca wieku i odwrót ku naturze. To wszystko odcisnęło piętno na stylu art nouveau, który jako pierwszy połączył tak zróżnicowane dziedziny sztuki, które nawzajem na siebie wpływały. Od architektury, malarstwa i rzeźby, przez sztukę dekoracyjną i użytkową, po balet, muzykę, modę i biżuterię. Do tego zespolił ze sobą cały Zachodni Świat, od Europy po Stany Zjednoczone. Wystawa światowa stała się doskonałym streszczeniem tych tendencji, wielkim podsumowaniem XIX wieku, techniki, sztuki, odkryć, a także jubilerskiej twórczości René’ego Lalique’a, jednego z najwybitniejszych złotników epoki secesji.

René Lalique, fot. Art-lalique.fr

Czytaj dalej →