Rudolf II, cesarz Świętego  Cesarstwa Rzymskiego, urodził się w 1552 roku, w okresie zwanym w kulturze i sztuce manieryzmem, w momencie przejścia od renesansu do baroku, czasie największych zmian, dziwności i chaosu. Rudolf II stronił od spraw polityki i nie umiał podejmować decyzji państwowych – był fatalnym władcą, ale wspaniałym mecenasem sztuki i nauki.

Giuseppe Arcimboldo, Cesarz Rudolf II jako Vertumnus | ok. 1590, Zamek Skokloster, Szwecja

W głowie Rudolfa II pojęcia takie jak chemia i alchemia, medycyna i magia, astronomia i astrologia były tożsame, a sztuka i kolekcjonowanie stały się jego fetyszem i obsesją. Przeniósł swój cesarski dwór z Wiednia do Pragi, gdzie w zamku na Hradczanach stworzył baśniowy mikroświat, ściągając do niego najbardziej znanych artystów oraz najbardziej poważanych specjalistów i naukowców. Nigdy nie było w Europie tylu wizjonerów w najróżniejszych dziedzinach w jednym miejscu – Rudolf II urodził się w odpowiednim czasie dla realizacji swojego manierystycznego snu. Jego biografia jest niezwykła i zaskakująca, przypomina baśń, a nie życie prawdziwego władcy.
Czytaj dalej →