Niemieckie miasto Chemnitz zostało wyróżnione w wyjątkowy sposób – w 2025 roku będzie ono Europejską Stolicą Kultury. Tytuł nadawany od 1985 roku jest doskonałym pretekstem do organizowania licznych wydarzeń mających promować dziedzictwo kulturowe danego regionu. Chemnitz było niegdyś najbogatszym miastem w Niemczech i jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych, dziś jednak nie wydaje się zbyt popularnym celem podróży. Może się to zmienić dzięki obchodom ogłoszenia nowej Europejskiej Stolicy Kultury, w ramach których zaplanowano ponad tysiąc wydarzeń. W myśl hasła „C the Unseen” będziemy odkrywać niedostrzegane i niewystarczająco doceniane zakątki, dzieła sztuki i zabytki.
Od osady słowiańskiej do Miasta Karola Marksa
Chemnitz leży nad rzeką o tej samej nazwie, u podnóża Rudaw w południowej Saksonii i jest trzecim co do wielkości miastem tego landu – po Lipsku i Dreźnie. Za początek historii miasta można uznać rok 1136 – powstał wówczas klasztor benedyktynów, wokół którego rozwinęła się osada słowiańska. Już w latach 40. XII wieku na jej terenie zaczęto organizować targi, co przyczyniło się do rozwoju osadnictwa na terenach nadrzecznych.
Około dwa stulecia później, na początku XIV wieku, region ten przeszedł pod panowanie niemieckiej dynastii Wettynów. Wówczas nastąpił ogromny rozwój Chemnitz, które stało się istotnym ośrodkiem produkcji i handlu tekstyliami. Rozkwit miasta przerwały niszczycielskie wojny toczone w XVII i XVIII wieku – trzydziestoletnia, północna i siedmioletnia. Dopiero po 1800 roku Chemnitz udało się podnieść. Ponownie dzięki włókiennictwu miasto zaczęło na nowo błyskawicznie się rozwijać, a powstawanie licznych zakładów tekstylnych i fabryk produkujących różnego rodzaju maszyny przyczyniło się do tego, że Chemnitz stało się ważnym ośrodkiem przemysłowym.
Dziedzictwo tego regionu można obecnie podziwiać w Muzeum Przemysłu (Industriemuseum), gdzie eksponowana jest m.in. maszyna parowa z 1896 roku. Muzeum utworzono w dawnej fabryce obrabiarek braci Escher oraz odlewni fabryki maszyn Schubert&Salzer. Budynek z czerwonej cegły, ozdobiony żółtymi wstawkami i dużymi oknami, wydaje się najlepszym miejscem na zaprezentowanie industrialnej przeszłości Chemnitz.
Dobrą passę miasta, która trwała od XIX wieku, ponownie przerwała wojna. Chemnitz mocno ucierpiało podczas nalotów w trakcie II wojny światowej, z kolei po zakończeniu działań wojennych znalazło się w obrębie radzieckiej strefy okupacyjnej, z której utworzono Niemiecką Republikę Demokratyczną (NRD). W 1953 roku uznano, że enerdowskie miasto powinno sławić jednego z twórców socjalizmu. W ten sposób Chemnitz na kilkadziesiąt lat stało się Miastem Karola Marksa (Karl-Marx-Stadt). Nazwa ta obowiązywała do 1990 roku, kiedy to Niemcy zostały zjednoczone. O tym fragmencie historii miasta przypomina pomnik Karola Marksa, który w 1971 roku ustawiono przy Karl-Marx-Allee (obecnie Brückenstraße). Monumentalna rzeźba zaprojektowana przez radzieckiego rzeźbiarza Lwa Kerbela przedstawia głowę niemieckiego socjalisty ustawioną na kamiennym cokole i mierzy ponad siedem metrów. Co ciekawe, Karol Marks pochodził z Trewiru i nigdy nie odwiedził Chemnitz.
Przeszłość zapisana w architekturze
Burzliwą historię Chemnitz świetnie odzwierciedla architektura. Po II wojnie światowej zrekonstruowano Czerwoną Wieżę – pozostałość murów miejskich. Wieża została tu wybudowana już w XII wieku, około cztery stulecia później uzupełniono ją o nadbudowę z cegły. Gdy w XIX wieku likwidowano miejskie fortyfikacje, Czerwonej Wieży nie zburzono, ponieważ mieściło się w niej więzienie.
Innym symbolem miasta jest otynkowana na różowo kamienica z barokową fasadą należąca do kupca Siegerta, która przyciąga uwagę w rynku. Wyjątkową budowlą wydaje się także ratusz, który składa się z dwóch części, wznoszonych w różnych okresach. Starsza, nazywana Starym Ratuszem, została zbudowana już pod koniec XV wieku i przez kolejne stulecia ulegała licznym przebudowom. Ozdobą tej części budynku jest renesansowy portal wejściowy z figurami Judyty i Lukrecji. Z kolei Nowy Ratusz, zaprojektowany przez urbanistę Richarda Möbiusa, dobudowano na początku XX wieku. Jego fasadę zdobią motywy roślinne i płaskorzeźby, a narożnik – pięciometrowa rzeźba rycerza Rolanda. We wnętrzach ratusza, utrzymanych przede wszystkim w stylu secesyjnym, można oglądać mural niemieckiego symbolisty Maxa Klingera Praca – Dobrobyt – Piękno z 1918 roku.
Kolejną secesyjną perełką w Chemnitz jest Willa Esche, rezydencja rodzinna przedsiębiorcy tekstylnego, Herberta Esche. Projekt budynku przedstawił w 1902 roku Henry van de Velde, belgijski architekt, niezwykle rozchwytywany w Europie na początku XX wieku. Obecnie w willi mieści się Muzeum Henry’ego van der Velde, w którym na parterze można podziwiać jadalnię i salon muzyczny, w dużej mierze wypełnione oryginalnym wyposażeniem i meblami rodziny Esche. Z kolei na parterze muzeum wystawa stała, zorganizowana w dawnej sypialni, pokoju dziecięcym i łazience, pozwala prześledzić twórczość belgijskiego architekta. W Willi Esche nie brakuje również ekspozycji opowiadającej o rodzinie Herberta Esche i jego firmie.
Do industrialnej przeszłości Chemnitz nawiązuje nie tylko wspomniany wyżej budynek Muzeum Przemysłu, lecz także zakłady Wanderer, w których produkowano m.in. rowery, motory i maszyny do biur. Potężną halę zdobi wieża z tarczą zegarową.
W Chemnitz nie brakuje również budynków wzniesionych według zasad głoszonych przez twórców szkoły Bauhausu. Jednym z nich są łaźnie miejskie zaprojektowane przez Freda Otta. Prostą w formie budowlę zdobi jedynie kolumnada przy wejściu głównym. Plac przed łaźniami oświetlają latarnie, u których podstaw umieszczono rzeźby zwierząt wodnych: kaczek, bobrów czy wydr.
Miasto pełne sztuki
Miłośnicy sztuki odwiedzający Chemnitz powinni przede wszystkim skierować się na plac Teatralny (Theaterplatz), gdzie w dawnym Muzeum Króla Alberta (König-Albert-Museum) mieszczą się Zbiory Sztuki (Kunstsammlungen Chemnitz).
Muzeum zostało zaprojektowane przez Richarda Möbiusa i otwarte w 1909 roku. W kolekcji liczącej obecnie ponad 70 000 eksponatów znajdują się m.in. obrazy Caspara Davida Friedricha (Żaglowiec, ok. 1815), Maxa Slevogta (Dama w brązie, 1908), Helene Funke (Tobiasz i anioł, 1927) czy rzeźby Edgara Degasa (Kobieca niespodzianka, 1896–1911) i Auguste’a Rodina (Octave Mirbeau, 1889–1893).
Muzeum przy placu Teatralnym może pochwalić się również drugim co do wielkości zbiorem dzieł przedstawiciela niemieckiego ekspresjonizmu Karla Schmidta-Rottluffa, który urodził się w Chemnitz.
W 1905 roku Schmidt-Rottluff wraz z przyjaciółmi Fritzem Bleylem, Ernstem Ludwigiem Kirchnerem i Erichem Heckelem założył w Dreźnie grupę Die Brücke (Most), pierwsze ugrupowanie awangardy artystycznej w Niemczech.
W Chemnitz można podziwiać wiele obrazów tego artysty, takich jak Krajobraz jesienią (1910) i Dziewczyna (1920), a także jego drzeworyty: Zatoka w świetle księżyca (1914), Akt (1909), Maria (1918) czy Noc na plaży (1920). Z okazji otrzymania tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2025 Chemnitz postanowiło przekształcić dawny dom rodziców Karla Schmidta-Rottluffa przy Limbacher Straße 382 w muzeum poświęcone artyście.
Do Zbiorów Sztuki w Chemnitz należą jeszcze inne instytucje, w tym Muzeum Gunzenhausera (Museum Gunzenhauser) utworzone dzięki kolekcjonerowi Alfredowi Gunzenhauserowi, który podarował instytucji ponad 2400 dzieł 270 artystów, w tym największą na świecie kolekcję autorstwa Ottona Dixa, liczącą aż 290 obiektów!
Muzeum Gunzenhausera mieści się w modernistycznym gmachu kasy oszczędnościowej zaprojektowanym przez Freda Otta pod koniec lat 20. XX wieku i poza obrazami Otta Dixa (m.in. Czerwona głowa/Autoportret, 1919; Rudowłosa kobieta, 1931) prezentuje również dzieła takich artystów jak: Ernst Ludwig Kirchner (Akt siedzący z wachlarzem, 1911), Gabriele Münter (Krajobraz z chatą o zachodzie słońca, 1908), Aleksiej Jawlensky (Messalina, 1912).
Ciekawą placówką jest także DAStietz, czyli dom handlowy z początku XX wieku, zbudowany w stylu secesyjnym przez żydowską rodzinę Tietzów, do którego w 2004 roku przeniesiono Muzeum Historii Naturalnej (Museum für Naturkunde) oraz Nową Galerię Saksońską (Neue Sächsische Galerie). W DAStietz ulokowano też bibliotekę miejską, sklepy i kawiarnie. W Nowej Galerii Saksońskiej prezentowana jest sztuka saksońska tworzona po 1945 roku. W kolekcji znajdują się obrazy, grafiki, plakaty, fotografie, rzeźby, ceramika, porcelana, meble… W Muzeum Historii Naturalnej wyeksponowano zaś chlubę Chemnitz – Skamieniały Las, na który składa się kilkanaście skamieniałych pni, datowanych na 291 milionów lat!
Wielbiciele archeologii powinni się także udać do Państwowego Muzeum Archeologicznego (Staatliches Museum für Archäologie), mieszczącego się w dawnym domu handlowym Schockena zaprojektowanym przez Ericha Mendelsohna w 1930 roku. W modernistycznej, wygiętej w łuk budowli prezentowana jest ekspozycja opisująca życie na terenie Saksonii od paleolitu, przez neolit, wczesne średniowiecze, aż po połowę XIX wieku. W ramach wydarzeń w Europejskiej Stolicy Kultury w Państwowym Muzeum Archeologicznym w październiku 2024 roku otworzono wystawę specjalną Silberglanz und Kumpeltod (Srebro i siwucha), która skupia się na historii i aktualnej sytuacji górnictwa w Rudawach.
Wydarzenia pełne sztuki
Oficjalne rozpoczęcie obchodów Roku Europejskiej Stolicy Kultury w Chemnitz zaplanowano na 18 stycznia 2025 roku. Miłośników sztuki ucieszy informacja, że w programie przewidziano wystawy pokazujące twórczość wybitnych artystów. W Muzeum Gunzenhausera od 27 kwietnia do 10 sierpnia będzie trwała wystawa European Realities (Europejskie realia), której hasłem przewodnim jest realizm. Na ekspozycji zostanie zaprezentowanych około 300 prac z dwudziestu krajów z całej Europy. Świetnie zapowiada się również wystawa Edvard Munch. Angst (Edvard Munch. Strach), którą będziemy mogli oglądać od 10 sierpnia do 2 listopada w Zbiorach Sztuki przy placu Teatralnym w Chemnitz. Głównymi wątkami eksplorowanymi podczas wystawy będą motywy często pojawiające się w sztuce Muncha: strach, samotność i choroba.
Organizatorzy Europejskiej Stolicy Kultury w Chemnitz zapowiadają, że najbardziej rozbudowanym punktem programu jest Szlak Sztuki i Rzeźby Purple Path, w ramach którego w miejscach publicznych zostaną ustawione rzeźby i instalacje artystek oraz artystów z całego świata. Wybrane dzieła sztuki mają nawiązywać do motywu przewodniego „Wszystko jest z gór”, które odnosi się do dziedzictwa Saksonii. Obiekty pokazywane w starannie wybranych miejscach będą opowiadać historię ludzi, rzemiosła i przemysłu, Szlak Sztuki i Rzeźby Purple Path jest więc zaproszeniem do odkrywania tych historii i podróżowania przez okolice Chemnitz, Chemnitz-Zwickau i Rudawy. Oficjalne otwarcie tej wyjątkowej wystawy organizowanej w przestrzeni publicznej zaplanowano na 11–13 kwietnia 2025 roku.
C the Unseen: Chemnitz
– Europejską Stolicą Kultury 2025
Miasto na C, leżące na wschodzie Niemiec…? Chemnitz: to oczywiste! Niegdyś najbogatsze miasto w Niemczech, dziś odkrywane na nowo!
Sztuka najwyższych lotów, zabytki kultury przemysłowej, całe wieki historii w muzeum archeologicznym, a także sztuka współczesna i więcej. W roku 2025 w ramach wydarzeń związanych z nadaniem tytułu Europejskiej Stolicy Kultury, w myśl motta „C the Unseen”, aż 150 projektów i około 1000 imprez i wydarzeń rzuci światło na nieznane lub niezauważone dotychczas miejsca.
Poznaj Chemnitz na stronie:
visitsaxony.com/chemnitz2025
Bibliografia:
1. Kłopotowski A., Drezno i Saksonia, Gliwice 2016.
2. Podróże marzeń. Niemcy, tłum. K. Cierniak, Warszawa 2007.
3.Strona internetowa Chemnitz 2025: www.chemnitz2025.de/en/
4. Strona internetowa Visit Saxony: www.visitsaxony.com/.
6. Strona internetowa Zbiorów Sztuki w Chemnitz (Kunstsammlungen Chemnitz): kunstsammlungen-chemnitz.de/en/.
A może to Cię zainteresuje:
- Chemnitz jako Europejska Stolica Kultury 2025 roku z dużą ilością dobrej sztuki - 18 grudnia 2024
- Malowanie dla Mengelego. Poruszająca historia Diny Gottliebovej-Babbitt - 10 listopada 2024
- Édouard Manet „Balkon” - 1 sierpnia 2024
- Witkacy „Portret Ireny Krzywickiej” - 20 lipca 2024
- Claude Monet. 7 faktów o tym artyście, o których nie mieliście pojęcia - 23 czerwca 2024
- Od ubrania do tożsamości. Moda w obrazach Johna Singera Sargenta - 20 czerwca 2024
- Wyjątkowy jubileusz: 250. urodziny Caspara Davida Friedricha - 19 maja 2024
- Caspar David Friedrich – mistrz nastrojowego pejzażu - 6 maja 2024
- Joaquín Sorolla „Spacer brzegiem morza” - 8 marca 2024
- Pionierka architektury modernistycznej – Barbara Brukalska - 3 marca 2024