Sztuka współczesna jest dumna z innowacyjności, stosowania nowych metod wyrazu, które często szokują widza swoją dosłownością. Czy jednak silny i dosłowny przekaz jest lepszy od zawoalowanej, subtelnej idei, kryjącej się pod werniksem i katedralnymi złoceniami?
Malarstwo Madeline von Foerster otwiera przed widzami drzwi do cudownej krainy, do swoistej kunstkamery, w której artystka gromadzi wszystko, co dla niej ważne. Odbiorca zostaje wciągnięty do specyficznego, wysublimowanego świata, pełnego orientalnych ozdób, zasuszonych roślin czy zwierzęcych relikwii; królestwo zwierząt i roślin jest bowiem tym, co najbardziej fascynuje samą autorkę. Nie są to jednak jedynie bezduszne, martwe eksponaty, ze szklanymi oczami i wyleniałym futrem – kreatury zostały podniesione do rangi świętych, którym cześć oddają odurzeni kadzidłem wierni.
Nawiązując do tradycji chrześcijańskiej i sztuki średniowiecznej, von Foerster z lubością wykorzystuje motyw złoconych relikwiarzy i ozdobnych żardinier, w których na próżno szukać drzazg z Krzyża Świętego czy zębów trzonowych św. Hieronima. Zamiast nich, uważny widz dostrzec może odciętą łapę goryla górskiego czy, z precyzją nanizane na szpilki, dawno wymarłe gatunki motyli.
Madeline von Foerster, Czerwona nić | 2010, kolekcja prywatna
