W roku 1536 Anglia pod panowaniem Henryka VIII przeżywała ciężkie chwile. Był to rok, w którym swoje krótkie panowanie u boku króla zakończyła Anna Boleyn, a na jej miejscu zasiadła nowa oblubienica króla – Jane Seymour. Jest to rok ogromnych przemian i sporów, gdyż zreformowana Anglia została pozbawiona papieskiego zwierzchnictwa, a angielski król został obłożony ekskomuniką, co w zasadzie pozwalało każdemu katolickiemu władcy bez skrupułów wymierzyć boską sprawiedliwość najeżdżając ten – jak twierdzili inni katoliccy władcy – bezbożny kraj.
Hans Holbein młodszy, Jane Seymour | 1536, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń
Sytuacja religijna i polityczna kraju pozostała niezmieniona. Nastroje ludu były niepewne, jednak jak to bywa na królewskim dworze pewne rzeczy pozostały takie same. Królowie i królowe się zmieniały, a mimo to pewna wartość pozostała niezmiennie bezcenna na wszystkich dworach Europy – było to oczywiście piękno. W swoich niezliczonych formach było niezmiennie cenione i nie szczędzono środków, aby nim zadziwiać i zachwycać wszystkich dookoła. Artyści byli więc chętnie zatrudniani, a złoto płynęło w ich kierunku szerokim strumieniem. Wszystko co wymagało opanowania rzemiosła – od wykwintnych strojów, po obróbkę srebra, biżuterii, wszelkiego rodzaju zastaw, a co najważniejsze wykonywania obrazów dworskich – miało wysoką cenę.
Jeśli chodzi o angielski dwór, to nie było artysty, który dorównywałby talentem i opanowaniem rzemiosła Hansowi Holbeinowi. W roku 1536 objął on zaszczytne stanowisko nadwornego malarza króla Henryka VIII i utrzymał je aż do śmierci. Wzorowały się na nim kolejne pokolenia malarzy, a jego wizerunki rodziny królewskiej i dworzan zachwycają do dnia dzisiejszego.
