Adele Bloch-Bauer, ok. 1915, fot. wikipedia.org
Adele Bloch-Bauer należała do wiedeńskiej socjety, była też wyjątkowo hojną mecenaską wspierającą ludzi kultury, sztuki i nauki podczas Złotej Ery Wiednia okresu fin-de-siècle. Dziś pamięta się ją głównie za sprawą dwóch portretów Gustava Klimta, przedstawiających ją w różnym okresie życia oraz głośnej sprawy zwrotu obrazów, która zakończyła się w 2006 roku. Ostatecznie wiedeńskiemu Belwederowi odebrano portrety i pejzaże bezprawnie skonfiskowane Bloch-Bauerom po przyłączeniu Austrii do III Rzeszy.
Adele nie była typową przedstawicielką swojej klasy społecznej. Po śmierci brata, jako młoda osoba, zdystansowała się od religii. Od zawsze miała zacięcie intelektualne – gdy pozbawiono ją możliwości studiowania, wyszła za Ferdynanda Bloch-Bauera i stworzyła we własnym domu przy Elisabethstraße 18 salon artystyczny, w którym gościła śmietankę intelektualną Wiednia. Bywali tam wszyscy, którzy liczyli się w świecie elit intelektualnych, politycznych i artystycznych, m.in. Richard Strauss czy Karl Renner (kanclerz Austrii). Brak formalnego wykształcenia nie przeszkodził Adeli w poszerzaniu własnych horyzontów poprzez studiowanie klasycznej literatury niemieckiej, francuskiej i angielskiej oraz filozofii. Na jednym z najbardziej znanych portretów autorstwa Klimta Adele nosi piękną biżuterię. Diamentowy choker z pasującymi do niego kolczykami dostała w prezencie od męża.
Gustav Klimt, Portret Adele Bloch-Bauer I | 1907, Neue Galerie, Nowy Jork
