Reklama Madeleine Vionnet, „Vogue” | 1931, źródło: Bibliothèque Nationale de France, gallica.bnf.fr
Jej nazwisko nie jest znane wszystkim. Z czasami, gdy tworzyła swoje najlepsze suknie, kojarzymy inne, bardziej wyraziste postacie. Choć Madeleine Vionnet (1876–1975) wiodła ciche życie pomiędzy krawieckimi pracowniami, to trudno wyobrazić sobie historię paryskiej mody bez niej. Potrafiła zainspirować zarówno legendarnego krawca Cristóbala Balenciagę, jak i awangardowego projektanta Isseya Miyake. Wiele zawdzięcza jej także Brytyjczyk John Galliano.
Jednak początek kariery Vionnet naznaczony pracą szwaczki nie należał do najłatwiejszych. W końcu XIX wieku za niewielkie pieniądze trzeba było szyć godzinami, najczęściej w niedoświetlonych pomieszczeniach. Przełom w jej zawodowym życiu nastąpił po wielu latach pracy z igłą i nitką, najpierw w rodzimej Francji, później w Londynie, w pracowni kopiującej prace paryskich projektantów. Po powrocie do kraju, w 1901 roku, trafiła do sióstr Callot. Ich pracownia obecna była na modowej mapie od 1895 roku (przy rue Taitbout 24). Zespół tworzyły: Marie Callot Gerber, Marthe Callot Bertrand, Regina Callot Tennyson-Chantrell oraz Joséphine Callot Crimont. Siostry czuły się mocno osadzone w kulturalnym światku Paryża.
