Teofil Ociepka (1891-1978) był malarzem samoukiem i niebanalną osobowością. Nazywano go „człowiekiem nie z tej ziemi”. Zawodowo związany ze śląską kopalnią, po pracy zamieniał się w badacza zjawisk tajemnych. Członek Lwowskiego Towarzystwa Parapsychicznego i Loży Różokrzyżowców. Mistrz nauk tajemnych. Zgłębiał tajniki jasnowidzenia, telepatii, hipnozy, badał znaczenie snów. Wierzył w życie na innych planetach i możliwość duchowego kontaktu między istotami.
Teofil Ociepka, 1962/63, fot. Eustachy Kossakowski, źródło: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, © Anka Ptaszkowska
Astrologia, teozofia, kabała, wreszcie okultyzm – jego mieszkanie było wypełnione książkami z tych dziedzin. Uznał, że ani nauki ścisłe, ani teologia nie dają odpowiedzi na fundamentalne pytania o istotę bytu, nie są też w stanie jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć istnienia życia duchowego, dlatego szukał oświecenia poza głównym nurtem. Związał się z kobietą, która – tak jak on – była malarką amatorką, miała też posiadać zdolności mediumiczne i prorocze. Jak twierdził, genezy jego malarstwa należy szukać w wewnętrznym nakazie duchowym, któremu się podporządkował.
Zaczął malować w dojrzałym wieku. Jego obrazy to kłębowiska osobliwości. Hybrydy ludzi, ptaków i zwierząt, bujna roślinność, postacie z baśni i legend, wreszcie pozaziemskie istoty zamieszkujące Saturna i Księżyc.
Teofil Ociepka, Autoportret |1960, Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie
