To miasto przyciągało najpiękniejsze umysły. Rezydowali w nim Lucas Cranach starszy, Johann Wolfgang von Goethe, Friedrich Schiller, Ferenc Liszt, Johann Sebastian Bach czy Walter Gropius – a to tylko kilka wybitnych nazwisk. Zdaje się, że w pewnych czasach wszystkie drogi prowadziły do Weimaru.

Weimar – widok na miasto, fot. Thomas Müller, © Weimar GmbH

Miasto literatury

Niepozorne, liczące tylko ponad 65 000 mieszkańców niemieckie miasto położone w Turyngii było jednym z najważniejszych ośrodków kultury na przełomie XVIII i XIX wieku. Weimar, bo o nim mowa, niezwykły rozkwit zawdzięczał m.in. wielkiej księżnej Annie Amalii, bratanicy Fryderyka Wielkiego, która po śmierci męża w 1758 roku przejęła władzę w księstwie Saksonia-Weimar-Eisenach. Swoim dwóm synom, Karolowi Augustowi i Konstantynowi, starała się zapewnić jak najlepsze wykształcenie. W 1772 roku postanowiła sprowadzić na dwór pisarza i filozofa Christopha Martina Wielanda oraz pruskiego oficera i tłumacza Karla Ludwiga von Knebla, którzy mieli się zająć edukacją jej nastoletnich synów. Niedługo potem von Knebel przedstawił Karolowi Augustowi Goethego. Gdy w 1775 roku książę osiągnął pełnoletniość i przejął władzę, zatrudnił poetę, znanego już wówczas autora Cierpień młodego Wertera, na stanowisku w Izbie Finansów. Kilkanaście lat później zaś Goethe został ministrem edukacji i dyrektorem miejscowego teatru.

Pomnik Goethego i Schillera, fot. Maik Schuck, © Weimar GmbH