„Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania”
Pawilon Czterech Kopuł. Muzeum Sztuki Współczesnej,
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
28 września 2025 – 18 stycznia 2026
To nie jest zwykła wystawa, to przeżycie. Przeżycie tak silne, że miejscami trudno zmieścić w sercu ogrom ładunku emocjonalnego, który kryje się w tych pracach. Waldemar Cwenarski umiera w niewyjaśnionych okolicznościach, jako bardzo młody, bo zaledwie 27-letni człowiek. A pozostawia po sobie tak wstrząsający i dojrzały dorobek, że trudno uwierzyć w jego wiek. Wojna, śmierć bliskich, cierpienie, wszystko to niczym krwawa pieczęć odciska się na jego wrażliwości i bije z tych dzieł.
Wystawa Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania w Pawilonie Czterech Kopuł | Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Fundacja Niezła Sztuka
Wystawa Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania w Pawilonie Czterech Kopuł | Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Fundacja Niezła Sztuka
Wystawa Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania w Pawilonie Czterech Kopuł | Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Fundacja Niezła Sztuka
Ale wystawa to nie tylko prace Waldemara Cwenarskiego. Towarzyszy mu wiele dzieł innych artystów, zarówno światowych jak Eugène Delacroix, Francisco Goya, Käthe Kollwitz jak i polskich – Starowieyski, Makowski, Wróblewski, Fangor, Rząsa, Boruta, Hałas, Nitka i wiele innych. Idealnie się dopełniają, ale zawsze Cwenarski jest tym mocnym akcentem, tym uderzeniem w brzuch.
Wystawa Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania w Pawilonie Czterech Kopuł | Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Fundacja Niezła Sztuka
Pani kurator Anna Chmielarz wykonała ogrom pracy, żeby zbudować tak rozległą opowieść o nim, w kontekście sztuki polskiej i światowej, tropiąc zarówno jego inspiracje, jak też dzieła, z którymi historycznie był wystawiany jak Guernica Fangora pokazywana na wystawie w Arsenale w 1955 roku obok Pożogi Cwenarskiego.
Wystawa Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania w Pawilonie Czterech Kopuł | Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Fundacja Niezła Sztuka
Wszystko razem robi niezapomniane, bardzo mocne, hipnotyzujące wrażenie, które zostaje pod powiekami długo po wyjściu z wystawy. Na pewno będziemy chciały obejrzeć ją jeszcze raz. Gratulacje dla całego zespołu Muzeum, bo to znakomita wystawa.
