Andrzej Wróblewski

Andrzej Wróblewski urodził się w 1927 w Wilnie. Jeden z najwybitniejszych polskich artystów powojennych – malarz, historyk sztuki i krytyk sztuki. Syn profesora prawa (rektor wileńskiego uniwersytetu im. Stefana Batorego) i artystki-grafika (Krystyna Wróblewska z d. Hirschberg, graficzka). W latach 1944-46, pod kierunkiem matki, zaczyna swoje pierwsze próby z drzeworytem, a w 1945 roku podejmuje studia na krakowskim ASP oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Założyciel i główny ideolog Grupy Samokształceniowej (1948), formułuje program realizmu bezpośredniego, „sztuki czytelnej, tematowej i obliczonej na szeroki zasięg społeczny”. W 1952 otrzymał dyplom ukończenia ASP, gdzie od 1950 do 1954 pełnił funkcję asystenta. Zginął w 1957 roku podczas wyprawy w Tatry.