Stanisław Witkiewicz

Stanisław Witkiewicz urodził się 21 maja 1851 r. we wsi Poszawsz na Litwie, zmarł 5 września 1915 r. w Lovranie nad Adriatykiem (dzisiejsza Chorwacja). Polski malarz, pisarz, krytyk i teoretyk sztuki oraz architekt. Spopularyzował tzw. styl zakopiański. Ojciec Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego).

Jego rodzice zostali skazani za udział w powstaniu styczniowym. Witkiewicz przebywał razem z nimi na zesłaniu w Tomsku. W latach 1868-1871 studiował w Petersburgu na Akademii Sztuk Pięknych. W 1872 przeniósł się do Monachium, gdzie kontynuował naukę. W 1875 przyjechał do Warszawy i założy w stolicy własną pracownię malarską.

Witkiewicz chorował na gruźlicę. W 1886 wyjechał do Zakopanego w celach leczniczych. Podhale okazało się jego wielką miłością. Wkrótce osiadł tam na stałe. Od 1890 do 1908 r. tworzył i pracował w Zakopanem. To właśnie dzięki niemu do tej małej wsi na przełomie XIX i XX wieku zaczęli zjeżdżać się artyści i intelektualiści z całej polski. To on wypracował i wypromował styl zakopiański w architekturze, który stał się tak ważny dla polskiej kultury, szczególnie w czasach zaborów. Dopiero pogorszenie się stanu zdrowia zmusiło go do przeprowadzki do Lowranu, gdzie panował lepszy dla niego klimat.