Sandro Botticelli

Sandro Botticelli (właśc. Alessandro di Mariano Filipepi) urodził się w 1445 roku we Florencji, zmarł w 1510 roku tamże. Włoski malarz wczesnego renesansu. Jego przydomek pochodzi z czasów, kiedy mieszkał ze swoim bratem, którego z powodu tuszy zwano „botticelli” – beczułka. Po krótkiej nauce u drugiego z braci – złotnika trafił do Fra Filipo Lippiego, gdzie spędził 2 kolejne lata. Prawdopodobnie uczył się również w pracowni Andrei del Verrocchio. W roku 1470 założył własną pracownię. Jego mecenasami byli Medyceusze. Przełomem w sztuce Botticellego stało się pojawienie we Florencji mnicha Savonaroli, który w płomiennych kazaniach zwiastował, że na Italię spadnie „bicz Boży”. Malarstwo Botticellego stało się wówczas stricte religijne, ascetyczne i pełne niepokojów. Artysta słynie jednak przede wszystkim ze swoich wcześniejszych prac, które charakteryzuje liryczny nastrój i pastelowe barwy. W jego obrazach często pojawiają się złotowłose kobiety o charakterystycznym typie urody Narodziny Wenus 1485, Primavera 1477-1482). Malował przede wszystkim sceny mitologiczne (Mars i Wenus, 1483) i biblijne (w szczególności Madonny – Madonna del Magnificat, 1483) oraz portrety.