Juliusz Kossak

Juliusz Kossak (1824 Nowy Wiśnicz – 1899 Kraków), polski malarz, rysownik i grafik. Studiował w latach 1842-1844 prawo na Uniwersytecie we Lwowie i uczył się amatorsko rysunku u J. Maszkowskiego. W latach 1844-1850 podróżował po dworach polskich Wołynia, Podola i Ukrainy, poznał Piotra Michałowskiego. Efektem tych podróży były pierwsze cykle rysunkowe wizerunków ziemiaństwa polskiego. W 1852 r. przebywał w Wiedniu, a w latach 1853-1855 w Warszawie, gdzie pełnił rolę „łącznika” patriotycznych środowisk artystycznych Warszawy, Krakowa i Lwowa, ale i uczestniczył w życiu ówczesnej bohemy tych miast. W okresie 1855-1860 przebywał w Paryżu. Tam poznał H. Werneta, J.Brandta, L. Kaplińskiego i H. Rodakowskiego. W latach 1862-1868 pełnił funkcję kierownika artystycznego „Tygodnika Ilustrowanego” i innych czasopism warszawskich. W 1869 i 1873 r. uzupełniał studia w Monachium, m.in. w atelier F. Adama. Od 1869 r. mieszkał w Krakowie, aktywnie uczestnicząc w życiu artystycznym i społecznym Galicji.

Artysta samouk, był głównie akwarelistą i rysownikiem, ilustratorem wielu dzieł literackich, jest twórcą niewielu obrazów olejnych. Malował sceny batalistyczne, historyczno-rodzajowe, korzystając często ze źródeł historycznych i literackich.

---

źródło: Malarstwo polskie 1800–1945. Katalog zbiorów Muzeum Śląskiego w Katowicach, oprac. H. Olszewska-Jarema, A. Holeczko-Kiehl, I. Kania, K. Jarmuł.