Anna Bilińska

Anna Bilińska urodziła się w 1854 roku w Złotopolu na Ukrainie, zmarła w 1893 roku w Warszawie. Jedna z największych polskich malarek XIX wieku. Była pierwszą Polką, która zdobyła sławę w ówczesnej mekce sztuki, jaką był Paryż, oraz pierwszą o profesjonalnym, akademickim wykształceniu artystycznym. Pierwsze nauki rysunku pobierała u Michała Elwiro Andriolliego. Później studiowała malarstwo u Wojciecha Gersona w Warszawie. Podróżowała do Monachium, Wiednia, Salzburga, północnych Włoch czy Paryża. Tam uczęszczała do Académie Julian oraz Atelier Roberta Fleury. Rok przed swoją śmiercią poślubiła doktora medycyny Antoniego Bohdanowicza. Najważniejszą częścią twórczości Bilińskiej były portrety utrzymane w stylu realistycznym, charakteryzujące się prostotą i siłą wyrazu (Dama z lornetką 1884; Portret młodej kobiety z różą 1892). Ważne miejsce w jej twórczości zajmuje Autoportret z roku 1887 (za który zdobyła złoty medal na Salonie 1887 roku oraz srebrny na Wystawie Światowej w Paryżu w 1889). Bilińska tworzyła także pejzaże (Krajobraz morski ze statkiem 1889 czy Widok ulicy Unter den Linden w Berlinie, 1890).