Zygmunt Waliszewski

Zygmunt Waliszewski urodził się w 1897 w Petersburgu, zmarł 5 października 1936 roku w Krakowie. Uczył się początkowo malarstwa w Tbilisi w Gruzji, tam też miał pierwszą wystawę w kręgu młodej, futurystycznej awangardy. Po powrocie do Polski rozpoczął studia na krakowskiej ASP, najpierw u Weissa w 1921, a potem u Pankiewicza od 1923. W 1924 roku Zygmunt Waliszewski wyjechał wraz z grupą studentów Pankiewicza do Paryża, gdzie przebywał do 1931 roku.

Studia nad malarstwem Veronese i innych wenecjan ogromnie wpłynęły na jego styl. Często wybierał jeden ton np. zieleń czy błękit i budował na nim całe dzieło.

Artysta zapadł na nieuleczalną chorobę Bürgera, która przykuwa go do wózka. Nieuleczalna również i dziś, oznacza ból i groźbę amputacji ulegających martwicy tkanek. Nie poddał się jednak. Wziął udział w pierwszej wystawie kapistów w paryskiej Galerie Zak, a następnie w pokazie w Galerie Moos w Genewie. Zdrowie nie pozwalało mu jednak dłużej pozostawać w Paryżu. W Polsce komponuje radosne i bogate sceny inspirowane komedią dell’arte, jakby na złość czyhającej na niego rzeczywistości. Jego sytuacja materialna poprawiła się po otrzymaniu renty. Zygmunt Waliszewski umiera 5 października 1936 w Krakowie. A w 1937 roku odznaczono go pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.