Tadeusz Pruszkowski

Tadeusz Pruszkowski (1888-1942), polski malarz, pedagog i publicysta. W 1897 roku rozpoczął naukę w szkole w Warszawie przy ul. Wilczej. Następnie uczęszczał do V Gimnazjum Rządowego, gdzie rysunku uczył go Feliks Cichowski. Jednak tej szkoły nie ukończył. W latach 1904-1907 studiował w pracowni Konrada Krzyżanowskiego. W 1908 wyjechał do Paryża. Brał czynny udział w życiu artystycznym tamtejszej Polonii.

W 1911 roku, po powrocie do Warszawy współtworzył ugrupowanie artystyczne Młoda Sztuka, w którym objął funkcję pierwszego prezesa. Po zajęciu Warszawy przez Niemców w 1916 roku wstąpił (wraz ze wszystkimi członkami stowarzyszenia) do Legionów. Po demobilizacji został asystentem Konrada Krzyżanowskiego w jego szkole przy ul. Poznańskiej w Warszawie. Od 1930 roku do 1932 był dyrektorem SSP, a w 1932 i 36 rektorem ASP.

Pruszkowski był jednym z głównych organizatorów życia artystycznego w dwudziestoleciu międzywojennym. Należał do TZSP, był członkiem Komitetu (1920-21) i gospodarzem kilku wystaw (1917,1920,1921). Udzielał się również w Warszawskim Towarzystwie Artystycznym, którego był prezesem w roku 1925. Od 1926 roku był członkiem TOSSPO. Był członkiem rady tego towarzystwa oraz komisarzem i reprezentantem Polski podczas wielu zagranicznych wydarzeń. W 1933 roku został wiceprzewodniczącym Komitetu Przyjaciół Sztuki Polskiej. Był też członkiem sądu konkursowego jury nagrody plastycznej Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Pruszkowski był też utalentowanym pedagogiem, miał bardzo dobry kontakt ze studentami (nie tylko na wykładach, ale też na imprezach uczelnianych).

Jego dom na Górze Zamkowej w Kazimierzu był ośrodkiem życia towarzyskiego i artystycznego. Inicjował także powstanie stowarzyszeń artystycznych swoich uczniów.

Pruszkowski malował głównie portrety. Indywidualny styl osiągnął głównie w portretach kobiecych (najlepsze są te pochodzące z lat 20. –  portrety żony). Podkreślał w nich urodę modelek poprzez efektowne dodatki. Natomiast w przypadku portretów męskich, niezwykle trafnie obrazował psychikę bohatera (Portret Nikodema Pajzderskiego, Portret Mieczysława Szymańskiego). Oprócz olejnych obrazów, stworzył także kilka projektów z zakresu malarstwa monumentalnego. Brał też udział w konkursie na malowidła do Sali Sejmowej w 1929 roku, a w 1936 wykonał supraporty do Pokoju Zielonego na Zamku Królewskim w Warszawie.

W 1938 roku był inicjatorem oraz jednym z autorów kompozycji przeznaczonych do pawilonu polskiego na wystawę światową w Nowym Yorku. W czasie okupacji wykonywał głównie niewielkiego formatu portrety i martwe natury. Pruszkowski zajmował się też publicystyką oraz filmem. Jest autorem pełnometrażowej komedii Szczęśliwy wisielec, czyli Kalifornia w Polsce, z roku 1926. Był też sportowcem, automobilistą oraz lotnikiem.