Samuel Hirszenberg
Samuel Hirszenberg (1865-1908), polski malarz żydowskiego pochodzenia. W roku 1880 ukończył Łódzką Szkołę Rzemiosł. Potem studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Izydora Jabłońskiego oraz Władysława Łuszczkiewicza. Po otrzymaniu prywatnego stypendium dr Cohna, udał się do Monachium w celu kontynuowania nauki. Tam ukończył klasę kompozycyjną z wyróżnieniem. W 1889 po wielu sukcesach kontynuował studia malarskie na Académie Colarossi w Paryżu.
W końcu 1892 roku powrócił do Łodzi i wynajął tam atelier. Zaczął wtedy malować sceny rodzajowe z życia miasta. Nawiązał kontakt z łódzką kolonią artystyczną m.in.: Nathanem Altmanem czy Henrykiem Glicensteinem. W 1894 roku w Grand Hotelu w Łodzi odbyła się jego indywidualna wystawa. Potem Hirszenberg wystawiał swoje obrazy zarówno w kraju (Warszawa) jak i zagranicą (Paryż). Pod koniec życia wyjechał do Jerozolimy, gdzie namalował wiele kompozycji o tematyce arabskiej i żydowskiej.
Cały dorobek Hirszenberga można podzielić na cztery podstawowe grupy: pierwsza to płótna dużych rozmiarów, przeważnie o tematyce żydowskiej, oparte na motywach literackich lub historycznych, np.: Uriel Acosta i młodzieńczy Spinoza (1887), Żyd wieczny tułacz (1899), Spinoza wyklęty (1907). Druga grupa to sceny rodzajowe, również w większości o tematyce żydowskiej. Są to m.in.: Jeszyboth (1887) czy Cmentarz Żydowski (1892). Kolejna grupa to panneau dekoracyjne, np.: Muza, Pożegnanie, Pasterz (wszystkie z roku 1903). Ostatnią grupą są kompozycje wykazujące cechy impresjonizmu (Kobieta z parasolką, 1895; Motyw z Anticolli, 1905).