Magdalena Abakanowicz

Magdalena Abakanowicz urodziła się w 1930 r. w Falentach koło Warszawy. Pochodziła z rodziny arystokratycznej. W 1944 roku, z powodu najazdu armii radzieckiej, została zmuszona do przeniesienia się do Tczewa. Uczęszczała do Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni, a później do Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, gdzie chciała rozwijać się w kierunku rzeźby. Nie odniosła jednak sukcesów w tej dziedzinie. Ostatecznie zajęła się tkaniną i przeniosła na warszawską Akademię Sztuk Pięknych. Jej pierwsze prace, akwarele na płótnach i kartonach, zrealizowane tuż po studiach, w pierwszej połowie lat 50. były pełne kolorowych, wyimaginowanych stworzeń i roślin. W późniejszych latach, pod wpływem awangardowych i neoawangardowych artystów, Abakanowicz powoli zaczęła odchodzić od figuratywnych elementów. Jednocześnie zaczęła szukać co raz to nowszych technik i sposobów tworzenia tkanin. W tamtym okresie zaczęto używać terminu pochodzącego od nazwiska artystki terminu: „abakany”. W 1965 r. rozpoczęła współpracę z PWSSP w Poznaniu, która trwała do 1990 r.

W późniejszych latach Abakanowicz zaczęła eksperymentować z innymi materiałami. W latach 70., przy pomocy lin, tworzyła różnego rodzaju miękkie rzeźby. Używała również metalu – w 1985 r. powstała wystawa „Katarsis”, na której artystka przedstawiła 33 figury ludzi-drzew. W latach 80. Abakanowicz zaczęła również korzystać z drewna, dzięki czemu powstały „Gry wojenne” (1987-1995). W drugiej połowie lat 80., artystka pracowała z takimi materiałami jak metal, brąz i stal. Tak powstały Tłumy – instalacje składające się z bezgłowych, ludzkich postaci.