Jan Stanisławski

Jan Stanisławski urodził się w 1860 roku w Olszanie, zmarł w 1907 roku w Krakowie. Wykładowca sztuki, artysta malarz, członek oraz założyciel licznych grup artystycznych. Czołowy przedstawiciel modernizmu. Twórca drobnych pejzaży, zdających się być jedynie urywkiem pełniejszej rzeczywistości. Jako element ekspresji stosował szeroką plamę barwną, a w swych dziełach studiował przemijającą grę światła.

Stanisławski w 1879 roku ukończył studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim.  Edukację artystyczną zaczynał w Klasie Rysunkowej u Wojciecha Gersona. Później studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1885 roku wyjechał do Paryża. We francuskiej stolicy przez trzy lata uczył się w pracowni Emila Carolus-Durana.

Stanisławski współpracował jako ilustrator z „Chimerą” i „Życiem”. Od niego wyszła inicjatywa założenia Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” oraz Towarzystwa Polskiej Sztuki Stosowanej. Był także członkiem wiedeńskiej secesji.

W 1897 Stanisławski objął katedrę pejzażu w krakowskiej SPP. Twórczość jego uczniów często określa się mianem „szkoły Stanisławskiego”.