Eugeniusz Zak

Eugeniusz Zak (1884–1926), polski malarz żydowskiego pochodzenia. Urodził się na Białorusi w rodzinie polskich Żydów. Edukację artystyczną rozpoczął w Paryżu, w École des Beaux-Arts, gdzie studiował pod kierunkiem Jean L. Gérôme’a. Naukę kontynuował w Académie Colarossi. W 1903 roku wyjechał do Włoch, gdzie także pobierał nauki. Po powrocie do Francji zaczął tam wystawiać (m.in. na Salonie Niezależnych i w Société Nationale des Beaux-Arts). Wstąpił także do Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu. Związany był także z École de Paris i jego polskimi przedstawicielami.

W 1911 roku miała miejsce pierwsza indywidualna wystawa Zaka, a w 1912 został on profesorem w Académie de La Palette. W 1916 roku zamieszkał wraz z żoną Jadwigą Kohn w Polsce (w Częstochowie, a następnie w Warszawie). W 1921 roku został współzałożycielem grupy artystycznej „Rytm”. W 1923 osiedlił się ponownie w Paryżu. Swoje prace wystawiał zarówno w kraju, jak i zagranicą.

Twórczość Eugeniusza Zaka łączy w sobie cechy dawnych stylów (włoskiego quattrocenta, czy francuskiego klasycyzmu), jak i artystów jemu współczesnych (twórczości młodego Picassa, pejzaży Paula Cézanne’a, czy nabistów). Przykładem mogą być kompozycje przedstawiające życie bretońskich wieśniaków, przywodzące na myśl pastoralny nurt XVIII wiecznego malarstwa francuskiego (tzw. Fête champêtre). Natomiast arkadyjskie pejzaże mają w sobie sporo z twórczości Cézanne’a. Jednym z dominujących typów kompozycji w twórczości Zaka był portret (Kobieta z mandoliną, 1923; Marzyciel, 1925; Tancerz (Pierrot), 1924).