Alfons Karpiński urodził się 20 lutego 1875 w Rozwadowie koło Tarnobrzegu, zmarł 6 czerwca 1961 w Krakowie. Karpiński był polskim malarzem, portrecistą, tworzył też martwe natury i pejzaże.
W latach 1891-1895 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Jednym z jego mistrzów był Leon Wyczółkowski. Karpiński uczył się u niego aż do roku 1901. Później wyjechał do Monachium. Kopiował tam obrazy Rubensa, właśnie dzięki tej pracy zarabiał na życie. Uczył się natomiast w akademii słoweńskiego malarza Antona Ažbego. Z bawarskiej stolicy przeniósł się do Wiednia. Spędził tam trzy lata (1904-1907). W tym czasie uczył się u Kazimierza Pochwalskiego. W 1907 przeprowadził się do Paryża, gdzie dalej kształcił się. Naukę pobierał w słynnej Académie Colarossi. Na zimę przyjeżdżał do Krakowa. Przez wiele lat (aż do 1927) sprawował urząd prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Zasłynął jako malarz kwiatów i portrecista kobiet.