Władysław Podkowiński

Władysław Podkowiński urodził się w 1866 w Warszawie, zmarł w 1895 tamże. Jeden z pierwszych polskich przedstawicieli symbolizmu i ekspresjonizmu końca XIX wieku. Studiował w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona, a następnie w Akademii Petersburskiej. W latach 1889-1890 wraz z Józefem Pankiewiczem przebywał w Paryżu. Jego obrazy z tego czasu (Zeschnięty słonecznik, Latarnik paryski, Ulica Nowy Świat w Warszawie w dzień letni) wpisywały się w kierunek impresjonizmu, budząc liczne kontrowersje w ówczesnej Warszawie. W roku 1892 w malarstwie Podkowińskiego pojawiła się charakterystyczna dla europejskiego symbolizmu tematyka oscylująca wokół motywów miłości i śmierci. Ten nagły zwrot wyznaczył obraz przywodzący na myśl motyw danse macabre, zatytułowany Taniec szkieletów. Jego najbardziej znanym obrazem Szał uniesień (1893). Tuż przed planowanym zakończeniem ekspozycji dzieło zostało pocięte nożem przez autora z przyczyn bliżej nieokreślonych. Według relacji Aleksandra Świętochowskiego malarz pragnął „skonstatować zawód doznany, zawód całkiem indywidualny”. Zmarł przedwcześnie w wieku 29 lat w skutek ciężkiej choroby płuc będącej następstwem materialnych niedostatków.