Stefan Filipkiewicz (28 lipca 1879 – 23 sierpnia 1944), malarz, grafik, pedagog, brat malarza Mieczysława. W latach 1900–1907 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Józefa Mehoffera, Józefa Pankiewicza, Jana Stanisławskiego. Od 1930 r. wykładowca, od 1937 r. profesor macierzystej uczelni. Był członkiem wielu ugrupowań, m.in. TAP „Sztuka’’, wiedeńskiej „Secesji”. Zaangażowany w działalność konspiracyjną w czasie II wojny światowej, przebywał w Budapeszcie, gdzie pracował w Biurze Opiekuńczym Czerwonego Krzyża. Przypłacił to aresztowaniem i śmiercią w obozie koncentracyjnym w Mauthausen. Uznawany za jednego z wybitniejszych reprezentantów szkoły Stanisławskiego. Malował głównie pejzaże tatrzańskie, podgórskie, nadmorskie, także martwe natury i kwiaty, utrzymane w konwencji realistycznej, ze skłonnością do dekoracyjności. Uprawiał również grafikę: litografię, drzeworyt, suchą igłę, oraz plakat.
