Jan Rembowski

Jan Rembowski urodził się 12.01.1879 w Wawrzyszewie koło Warszawy, zmarł 26.01.1923  w Warszawie. Był polskim malarzem, grafikiem oraz rzeźbiarzem. Reprezentant symbolizmu w sztuce.

Kształcił się na kursach rysunkowych prowadzonych w Muzeum Przemysłu oraz w Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona. Uczył się też cyzelatorstwa w fabryce Norblina. W 1901 rozpoczął studia rzeźbiarskie w Krakowie. Jego nauczycielem był Konstanty Laszczka. Następnie rozpoczął naukę malarstwa u Józefa Mehoffera. Już w czasie studiów w Krakowie Rembowski otrzymywał stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.  Po studiach podróżował do Włoch, lecz na stałe zamieszkał w Warszawie.

Z inicjatywy Rembowskiego powstało Towarzystwo „Sztuka Podhalańska”.  Malarz odwiedzał często Zakopane z powodu choroby płuc. Podhalańska sztuka znacząco wpłynęła na jego twórczość. Artysta był jednym z założycieli Grupy „Pięciu”, z którą na początku kariery wystawiał się w Krakowie, Lwowie oraz Wiedniu. Od 1909 związany był z krakowską Grupą „Zero”, a w 1911 wystawiał się razem ze Związkiem A.R.M. i R. (Architektura, Rzeźba, Malarstwo i Rzemiosło). Rembowski był bardzo wszechstronnym artystą. Tworzył rzeźby, obrazy i grafiki, a także meble, witraże. Projektował też wystroje wnętrz. Odpowiadał również za oprawę plastyczną miesięcznika „Sfinks”. W latach 1919-1920 pisał do tygodnika ilustrowanego „Światło” i prowadził tam dział sztuk pięknych. Zajmował się też twórczością literacką – tworzył utwory dramatyczne i poetyckie.