Hans Memling

Hans Memmling urodził się ok. 1435 w Seligenstadt w Niemczech, zmarł 11 sierpnia 1494 w Brugii w Belgii. Był malarzem niderlandzkim niemieckiego pochodzenia, jednym z najważniejszych przedstawicieli sztuki wczesnego renesansu w Europie.
Brakuje źródeł, które mogłyby z pewnością potwierdzić informacje dotyczące biografii artysty. Przyjmuje się, że był uczniem Rogera van der Weydena. W jednym z przypisywanych mu dzieł, ołtarzu Sądu ostatecznego (ok. 1472, Muzeum Narodowe w Gdańsku), widoczne są wyraźne wpływy sztuki van der Weydena. Memmling –w przeciwieństwie do swojego nauczyciela – używał miękkiego rysunku i przejść walorowych.
Portrety autorstwa Memmlinga wyróżnia natomiast niezwykła plastyczność oraz wyważenie pomiędzy realizmem przedstawienia a idealizacją modela bądź modelki.  Dzieła te uznawane są za szczytowe osiągnięcia renesansowego portretu.
Malarz najbardziej znany jest jednak jako twórca ołtarzy. Artysta potrafił ukazać sceny religijne w taki sposób, by uwydatnić wartości humanistyczne kluczowe dla filozofii renesansu.