Alfred Wierusz-Kowalski

Alfred Wierusz-Kowalski, urodził się 11 października 1849 roku w Suwałkach, zmarł 16 lutego 1915 roku w Monachium. Był polskim malarzem, tworzył obrazy realistyczne. Specjalizował się w ukazywaniu scen rodzajowych i rodzajowo-historycznych.

Wychował się na Kresach, ale w  1865 przeprowadził się z rodziną do Kalisza. Pierwsze lekcje rysunku odbierał właśnie w kaliskim Gimnazjum Realnym, gdzie uczył się u Kazimierza Barcikowskiego. Później kontynuował naukę w Warszawie w Klasie Rysunkowej u Aleksandra Kamińskiego i Rafała Hadziewicza. W stolicy lekcji udzielał mu też Wojciech Gerson. Później Kowalski zdecydował się na wyjazd do Drezna i studia na tamtejszej akademii. W saksońskiej stolicy spędził dużo czasu na kopiowaniu starych mistrzów w Zwinger. Zaprzyjaźnił się też wtedy z czeskim malarzem Vaclavem Brožikiem. To z nim zimą 1872 wyjechał do Pragi, gdzie zajął się samodzielną pracą i tworzeniem. Wiosną kolejnego roku przeprowadził się do Bawarii, gdzie osiadł na stałe. W Monachium studiował przez rok, a jego nauczycielami byli m.in. Alexander Wagner i Józef Brandt. Po przeprowadzce zaczął też osiągać pierwsze sukcesy – w 1873 jego obraz Powrót kwestarza przyjęto na „Światową Wystawę Powszechną” w Wiedniu. Kowalski szybko zyskał uznanie krytyki, a jego obrazy były nagradzane wieloma medalami. W roku 1890 został honorowym profesorem Akademii monachijskiej. Do dziś uznawany jest – obok Brandta i Władysława Czachórskiego – za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli tzw. szkoły monachijskiej.