Aleksander Kotsis (1836–1877). Malarz polski. Studiował w krakowskiej SSP w latach 1850–1860, m.in. u W. K. Stattlera, W. Łuszczkiewicza, A. Płonczyńskiego. Od 1856 r. nieustannie podróżował w Tatry, które stały się jednym z głównych tematów jego dzieł. W latach 1860–1862 kontynuował studia w Wiedniu. Od 1862 r. zamieszkał na stałe w Krakowie, gdzie związał się z kręgiem artystów patriotów związanych z pracownię rzeźbiarza P. Filippiego. W 1867 r. odbył pierwszą podróż do Paryża i Brukseli. Lata 1870-1875 to okres wielkich podróży studialnych do Monachium, Paryża i Brukseli, Warszawy, Austrii, Bawarii i na Litwę. Członek monachijskiego „Kunstverein” w latach 1871-1874.
Malował obrazy obrazy w technice olejnej i akwareli, krajobrazy, sceny rodzajowe z życia wsi, Żydów i górali oraz portrety. Jego dzieła charakteryzują się zarówno wystudiowanym układem kompozycyjnym, podkreślającym równorzędność każdego z elementów kompozycji, mistrzostwem w odzwierciedlaniu realiów epoki, jak i złożonym kontekstem symbolicznym oraz perfekcją kolorystyczną. Efekt końcowy dzieła artysta uzyskiwał w akcentowaniu sposobu operowania pędzlem.