Agata Opalińska jest studentką 4 roku fotografii na PWSFTviT. W fotografii pociągała ją zawsze możliwość kreacji własnego świata, opowiadania własnych historii, myśli i uczuć, tajemniczych, innych od świata realnego. Ucieka od rzeczywistości w wykreowane, mroczne i melancholijne przestrzenie, często wypełnione szarością i niebieskimi odcieniami. Interesują ją sytuacje tajemnicze, nieznane, niezbadane jak zmysłowość, przestrzeń kosmiczna, ukryta natura człowieka, poszukiwanie własnej tożsamości.
„W fotografii piękne jest to, że pozwala nam na komentowanie różnych aspektów życia we własny, unikatowy sposób.
Cykl Eden to opowieść o raju utraconym. Wyjściowy tytuł brzmiał Raj utracony – ogród rozkoszy, temat zadany do realizacji na zajęciach z fotografii – wypowiedź w sztuce u prof. Przyborka. Od razu przyszły mi na myśl filmy Larsa Von Triera Melancholia i Antychryst. Przedstawione są w nich pewne pierwotne uczucia, mrok czający się w duszy ludzkiej, ciemna strona natury i człowieka, ujęte w zastygłych, zatrzymanych obrazach. To filmy przepełnione grozą nieuniknionego końca, uwalniające sekrety ukryte w zakamarkach myśli. Obydwa dzieła są również w pewien sposób pełne namiętności i erotyzmu.
Mocną inspiracją zaczerpniętą z tych historii jest moment zawieszenia, zatrzymania czasu i wykorzystanie motywu opadania, lewitacji przedmiotów. Ponadto ciekawe jest dla mnie połączenie sytuacji wykreowanych w studiu jak i wyreżyserowanych w plenerze, łączenie świata sztucznego z realistycznym.
Eden to historia o uwolnieniu swojej cielesności poprzez skosztowanie zakazanego owocu. Nie chodzi tu jednak o potępienie z powodu popełnienia grzechu. To historia o zawieszeniu między snem i iluzją, fantazją a realnością. Moment zerwania owocu jest momentem wkroczenia w świat zmysłów, zagubienia się w „ogrodzie rozkoszy” odurzenie się tym narkotykiem powodujące wyczulenie zmysłów i uśpienie świadomości.”
–Agata Opalińska
Galeria
[weforms id=”45841″]
