O czym chcesz poczytać?
  • Słowa kluczowe

  • Tematyka

  • Rodzaj

  • Artysta

Georgia O’Keeffe – malarka amerykańskiej nowoczesności



Przekaż nam 1.5%. Wesprzyj naszą edukacyjną misję »

Amerykańska malarka abstrakcjonistka, Georgia O’Keeffe, od wczesnych lat swojej artystycznej działalności, przypadających na pierwszą połowę XX wieku, aż do śmierci w latach osiemdziesiątych cieszyła się olbrzymim zainteresowaniem i sympatią publiczności, mediów oraz krytyki artystycznej. W konsekwencji stała się nie tylko ulubienicą Ameryki, ale została uznana istotną twórczynią, zaważającą swoją sztuką na kształcie kultury Stanów Zjednoczonych i historii malarstwa nowoczesnego w ogóle1!

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, Niezła Sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe, źródło: Crystal Bridges Museum of American Art

Na jej temat powstała niezliczona ilość artykułów dedykowanych jej malarstwu, jak i osobistemu życiu. Sztuka, którą stworzyła, była ze wszech miar interesująca i nowatorska. Zerwała bowiem z wówczas najpopularniejszą geometryczną abstrakcją na rzecz miękkich i opływowych form oraz czystego koloru zestawianego na zasadzie harmonijnych kontrastów, wprowadzając w sztukę nieprzedstawiającą powiew świeżości.

Sama historia malarki także okazała się od początku do końca niezwykła, odbiegając od przyjętych schematów, zarówno w kwestii drogi do sławy, jak i w materii życia gwiazdy sztuki. Sam fakt, iż szczególną pozycję w tym świecie zyskała kobieta, zostając okrzyknięta innowatorką, nie jest oczywisty, zwłaszcza w ówczesnej rzeczywistości zdominowanej przez mężczyzn, bardziej niż ma to miejsce dzisiaj.

Co więcej, O’Keeffe udało się osiągnąć coś, co udawało się wówczas niewielu, i nie tylko kobietom, ale artystom w ogóle. Zdobyła bowiem to, co rzadko idzie w parze, czyli przychylność publiczności, szacunek krytyki jak i sympatię bogatych nabywców, chętnie kupujących jej dzieła za bajeczne na ówczesne warunki kwoty. Sposób, w jaki żyła i pracowała, także był niecodzienny, bo bezkompromisowy i przekraczający ustalone normy i wzorce zachowań, budzący żywe zainteresowanie pokoleń miłośników sztuki.

Aczkolwiek za życia pewnie nie spodziewała się, że jej obraz Jimson Weed zostanie sprzedany na aukcji w Sothebys za 44 405 000 $ i tym samym uplasuje się jako numer jeden w kategorii najdroższych dzieł sztuki stworzonych przez kobietę.

Georgia O'Keeffe, Jimson Weed, kwiaty w sztuce, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, Niezła Sztuka

Georgia O’Keeffe, Jimson Weed | 1936, Georgia O’Keeffe Museum

Debiut

O’Keeffe na scenie artystycznej pojawiła się w 1916 roku, debiutując w 291, najbardziej prestiżowej i wpływowej galerii Nowego Jorku, a co za tym idzie – Stanów Zjednoczonych, w której wcześniej eksponowano dzieła takich tuzów jak Auguste Rodin, Paul Cézanne czy Pablo Picasso.

Jej prace zaprezentowano podczas wystawy zbiorowej, dedykowanej nowym horyzontom w amerykańskiej sztuce. Rysunki O’Keeffe trafiły tam niejako przypadkiem, przesłane bez jej wiedzy przez przyjaciółkę z nowojorskiej szkoły artystycznej, w której się poznały, Anitę Pollitzer. W przeciwieństwie do O’Keeffe, Pollitzer entuzjastycznie podchodziła do prac koleżanki, twierdząc, iż jej niewiara we własne możliwości jest nie tylko problematyczna dla niej samej, ale także zubaża amerykańska sztukę!

Postanowiła wydobyć dzieła O’Keeffe z szuflady, w której malarka uwielbiała je umieszczać, i pokazać je publicznie. Pollitzer, ceniąc je naprawdę wysoko, udała się od razu do najlepszej galerii w kraju. Krok ten był strzałem w dziesiątkę.

Kiedy pokazała dzieła Alfredowi Stieglitzowi – właścicielowi galerii, ten natychmiast został nimi oczarowany i zapragnął natychmiast pokazać je na ścianach kultowego 2912.

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe | 1918, The Art Institute of Chicago

Małżeństwo

Pokazane wówczas abstrakcyjne kompozycje malowane węglem przykuły uwagę widzów i krytyki, zapoczątkowując pełną sukcesów zawodową drogę malarki. Co jednak zdecydowanie ważniejsze, jak okazało się z perspektywy czasu, wystawa ta rozpoczęła znajomość O’Keeffe ze Stieglitzem.

Edward J. Steichen, Alfred Stieglitz, amerykański fotografik, Piktorializm, Niezła sztuka

Edward J. Steichen, Alfred Stieglitz | 1915, źródło: MET, © 2022 Artists Rights Society (ARS), New York

Był on nie tylko wpływowym właścicielem i kuratorem galerii 291, ale także jednym z najsłynniejszych artystów – fotografików, założycielem w sumie kilku innych prominentnych galerii sztuki, nadających ton amerykańskiemu życiu artystycznemu, wydawcą pism o kulturze, promujących nowoczesne tendencje, a także mecenasem lokalnych twórców, hojnie dotującym ich poczynania.

Wszystkim jego działaniom przyświecał jeden cel, jakim była popularyzacja nowoczesnych idei artystycznych i wspieranie ich rozwoju w USA, mające w dalszej perspektywie doprowadzić do ogólnoświatowej dominacji Amerykanów w sztuce3. Rozpoczęta z organizacyjnych powodów okołowystawowych korespondencja pomiędzy Stieglitzem i O’Keeffe przerodziła się szybko w coś więcej niż tylko zawodową znajomość. Zaowocowała najpierw serdeczną przyjaźnią, a następnie miłością pomiędzy dwojgiem ludzi zafascynowanych nowoczesną sztuką, jak i sobą nawzajem. W efekcie Stieglitz stał się kochankiem, a następnie mężem O’Keeffe.

Georgia O'Keeffe, Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe i Alfred Stieglitz nad Lake George, amerykańska sztuka, amerykańska malarka, kobiety w sztuce, Niezła sztuka

Georgia O’Keeffe i Alfred Stieglitz nad Lake George, Nowy Jork | 1929, źródło: Beinecke.library.yale.edu

Związek, pomimo różnicy wieku (dzieliło ich ponad dwadzieścia lat), a także romansów obojga, przetrwał, kończąc się dopiero wraz z naturalną śmiercią Stieglitza w końcu lat czterdziestych. Para, darząc się namiętnością równie ogromną jak ich porywczość, wiodła niezwykle aktywne życie artystyczne.

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, artystyczne pary, związek artystów, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe | 1919, źródło: Wikipedia.org

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, artystyczne pary, związek artystów, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe | 1920, źródło: Wikipedia.org

O’Keeffe dostarczała małżonkowi zrozumienia, pozwalającego mu na różnorakie, nierzadko odważne działania artystyczne, Stieglitz natomiast dbał o artystyczną karierę partnerki. Warto dodać, iż generalnie słynął on z patronatu, jaki zwykł roztaczać nad jego zdaniem interesującymi twórcami, przyczyniając się do zaistnienia wielu artystycznych karier. Sposób, w jaki dbał o O’Keeffe jako artystkę, polegał na m.in. regularnej organizacji jej wystaw, negocjacji warunków sprzedaży dzieł, wypłacaniu honorariów za systematyczną pracę nad kolejnymi obrazami, a nawet na generowaniu zainteresowania profesjonalnej krytyki jej twórczością.

Działania te, choć zakrojone na szeroką skalę, nie były dla Stieglitza niczym szczególnym, wpisując się w wprowadzony przez niego, jeszcze przed poznaniem O’Keeffe, schemat działania. Fakt szczególnej bliskości z malarką zaważył więc nie tyle na intensywności tego typu działań, ile na dodatkowym zainteresowaniu, które generowało samo małżeństwo dwojga utalentowanych ludzi, podchodzących nieszablonowo i niepokornie do wielu kwestii, tak z życia codziennego, jak i ze sztuki.

Życie prywatne, życie zawodowe…

Artystyczne pary od zawsze skupiały na sobie uwagę wszystkich, od profesjonalistów szukających w prywatności klucza do zrozumienia artysty, po plotkarzy goniących po prostu za skandalem. Związki osób niezwykle utalentowanych fascynowały także przez swoją niecodzienność, gdzie nieczęsty, nadzwyczajny talent występował w parze, skutkując kumulacją uzdolnienia i wirtuozerii w danej dziedzinie bądź dziedzinach. O’Keeffe i Stieglitz budzili zaciekawienie przedstawicieli amerykańskiej bohemy artystycznej, tak przez swój niezwykły artystyczny kunszt, jak i przez barwne życie.

Zainteresowanie życiem pary zostało wzmocnione także poprzez szczególną deklarację Stieglitza, złożoną jeszcze w latach dwudziestych. Ogłosił on, iż sztuka nowoczesna, a już z pewnością ta tworzona przez wspieranych przez niego artystów, jest w istocie zwierciadłem duszy swojego twórcy4. O ile z dzisiejszej perspektywy takie oświadczenie zostałoby potraktowane z dystansem, wówczas, w świecie jeszcze dobrze niezaznajomionym z malarską abstrakcją i sposobami jej rozumienia, stanowiło objawienie. Wizję tę przyjęto dość poważnie. Profesjonaliści dyskutowali jej właściwość. Amatorzy uznali ją za jedyną słuszną wykładnię. Nietrudno zgadnąć, iż taki pogląd musiał przyczynić się do spotęgowania zainteresowania życiem pary i jej twórczością. O ile wizerunek Stieglitza był wówczas bardzo określony i utrwalany dłużej i skuteczniej poprzez szereg działań niż ten o wiele młodszy O’Keeffe, budził mniej wątpliwości, stanowiąc pewną bazę do zaproponowanych przez niego samego analiz. Stateczny wiek Stieglitza, długa i owocna kariera, a przy tym etykietka wizjonera, tylko wzmocniły rozumienie jego sztuki jako artystycznie wyrafinowanej, a przy tym nowatorsko inspirującej.

Wizerunek O’Keeffe w pierwszych latach po debiucie wciąż był przez nią kształtowany, podlegał nierzadkim zmianom, które z jednej strony przykuwały zainteresowanie widzów, z drugiej wpływały na brak jednoznaczności w rozumieniu jej sztuki5.

Z wizytą w pracowni

Teksty poświęcone specyfice sztuki artystki, a zwłaszcza te kierowane do mniej wyrafinowanego odbiorcy, szukały klucza do właściwego opisu i zrozumienia jej sztuki. W nawiązaniu do deklaracji Stieglitza, którą ten chętnie utrwalał w szeregu artykułów czy okołowystawowych tekstów, tropienie analogii pomiędzy kompozycjami O’Keeffe, a tymi wszystkimi zewnętrznymi znamionami, które mogłyby zdradzać jej osobowość, charakter i nastawienie do życia, było niezwykle popularne. Nierzadko więc dziennikarze zwracali się ku jej prywatności, zaglądając choćby do pracowni.

W latach dwudziestych wyprawa taka wywierała na odwiedzających niezatarte wrażenia. Nie mieściła się ona bowiem w zapuszczonej hali, pośród podobnych przybytków bohemy, ale w ekskluzywnej części Manhattanu. By do niej dotrzeć, należało wjechać windą na dwudzieste ósme piętro majestatycznego wysokościowca, w którym mieścił się ekskluzywny hotel Shelton. Wnętrze umeblowane było wytwornymi, nowoczesnymi sprzętami o stonowanych kolorach i prostych liniach, odpowiadając, jak pisali dziennikarze, charakterowi płócien artystki manifestujących się tym samym porządkiem, sznytem i elegancją. Najważniejszym elementem wnętrza był jednak spektakularny widok na Nowy Jork, miasto, które nigdy nie śpi, tkwiąc w szalonym pędzie życia. Zresztą miasto to stanowiło niewyczerpane źródło inspiracji dla artystki, słynącej z obrazów oddających jego świetność i rozedrganie6.

Z czasem, gdy w latach trzydziestych O’Keeffe opuściła Nowy Jork na rzecz Nowego Meksyku i pustynnego Abiquiú, zainteresowanie jej pracownią wciąż było żywe, a ona sama przez kolejne dekady gościła w swych progach pokolenia dziennikarzy doszukujących się analogii pomiędzy pustką otaczającą atelier skąpane w promieniach południowego słońca, urządzone w surowym i nowoczesnym stylu, a jej sztuką późniejszego okresu, określaną mianem przepełnionej światłem i ciepłymi barwami, jakby intuicyjnie odpowiadającymi pejzażowi Nowego Meksyku, który stał się nie tylko miejscem jej pracy, ale i domem już do ostatnich dni7.

Strój

Nie mniej fascynacji budził strój i wygląd O’Keeffe, którymi zresztą świadomie manipulowała w odpowiedzi na sposób, w jaki postrzegano ją, a w konsekwencji jej sztukę, mającą stanowić zwierciadło osobowości. Pierwotnie wizerunek artystki był niezwykle kobiecy, jednak źródłem jego efektowności była nie skłonność do podążania za modą i stylem, ale eksponowana naturalność, stanowiąca w świecie pełnym jeszcze konwenansów i konserwatywnych zapatrywań coś niezwykłego i bezkompromisowego.

Przede wszystkim zwracano uwagę na długie włosy pozostające w naturalnym nieładzie, smukłe palce, szlachetne rysy twarzy noszące na sobie bardziej ślady smagania słońca, deszczu i wiatru niż makijażu. Fascynowała wiotkość figury nieskrępowana strojem.

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, artystyczne pary, związek artystów, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe | 1918, National Gallery of Art, Waszyngton

Artystka bowiem nie stroniła od obiektywu aparatu, stając się głównie muzą swojego męża, któremu zwłaszcza w latach dwudziestych pozowała do niezliczonych zdjęć. Większość z nich stanowią akty, choć bywają i subtelniejsze portrety, nierzadko wykonywane na tle jej płócien. Konsekwencją tego relacja ciała i fizyczności O’Keeffe do tworzonej przez nią sztuki stała się dosłowniejszą, odpowiadając sposobowi, w jaki abstrakcję chciał rozumieć Stieglitz. Dziennikarze, krytycy, a wreszcie widzowie zaczęli rozumieć jej nieprzedstawiające malarstwo jako demonstrację naturalnej, nieskrępowanej i samoświadomej kobiecości, która nie potrzebuje żadnej oprawy, czerpiąc wyłącznie z tego, co naturalne, uwidaczniając się tak w jej osobistym życiu, jak i w sztuce, gdzie granice między obiema sferami ulegały coraz większemu rozmyciu.

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, artystyczne pary, związek artystów, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Georgia O’Keeffe | ok. 1918, National Gallery of Art, Waszyngton, Alfred Stieglitz Collection

Kilka lat później wizerunek artystki ewoluował w bardziej męską stronę. Na początku delikatnie zmodyfikowała swój image, nawiązując do wówczas modnych elementów stroju chłopczycy, mieszając to, co żeńskie, z tym, co męskie, w nową, kuszącą całość8. Z czasem tendencja ta uległa wzmocnieniu, jej strój stał się bardziej męski, a przy tym purystyczny, przywodząc na myśl sposób, w jaki nosili się ówcześni dandysi. Chętnie zwracano uwagę na jej zamiłowanie do prostego, wręcz ascetycznego stroju, pozbawionego wszelkich dodatków, utrzymanego w czerni, z wieloma elementami pożyczonymi wprost z męskiej garderoby, takimi jak kapelusze, obszerne marynarki czy wygodne, skórzane buty. Uwagę przykuwała także jej twarz.

Alfred Stieglitz, Georgia O'Keeffe, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, artystyczne pary, związek artystów, Niezła sztuka

Alfred Stieglitz, Portrait of Georgia, No. 1 | 1923, San Francisco Museum of Modern Art, Alfred Stieglitz Collection

Włosy zostały ciasno związane, ukryte pod nakryciem głowy, a konsekwentny brak makijażu korespondował z nowym, zmaskulinizowanym image’em. O’Keeffe, podobnie jak wcześniej, chętnie fotografowała się na tle swoich prac, starając się, jak sama pisała w swoich wspomnieniach oraz listach do przyjaciół, oderwać się od kobiecego wizerunku zdającego się wyrażać celebrację kobiecości.

Georgia O'Keeffe, Niebieska i zielona muzyka, Blue and Green Music, amerykańska artystka, amerykańska sztuka, kobiety w sztuce, malarka, motyw muzyki w malarstwie, Niezła sztuka

Georgia O’Keeffe, Blue and Green Music | 1919-21, źródło: Wikipedia.org

Nowy wygląd eksponowała również poza pracownią i galeriami sztuki na ulicach Nowego Jorku, wzbudzając niemałą ciekawość. Z jednej strony szokowała swoim radykalizmem, przekroczeniem istniejących norm i przejęciem mody dandysów, przypisanej mężczyznom i dotąd nienaruszonej przez kobiety. Z drugiej strony z tych samych powodów budziła zainteresowanie swoją odwagą9.

Wizerunkowa wolta od naturalnej kobiecości do ascetycznej męskości nie była więc przypadkiem czy kaprysem. Pozostawała bowiem w napięciu ze sposobem, w jaki odbierano jej sztukę. O’Keeffe uznała, że coraz wyraźniej zarysowująca się relacja między jej sztuką a prywatnością zaczęła zbyt mocno koncentrować uwagę dziennikarzy, a nawet profesjonalnej krytyki, czyniących z jej malarstwa wyraz i pochwałę kobiecości.

Artystka uznała, że taki sposób pisania o jej sztuce stanowi dla niej zagrożenie, widmo płciowej redukcji10. Dokonany wizerunkowy zwrot w równej mierze wydaje się być efektem pragnienia podważenia istniejących interpretacji, jak i tożsamościowych poszukiwań, skutkiem chęci samookreślenia się właściwej wciąż młodej osobie dopiero rozpoczynającej artystyczną karierę. O’Keeffe, jako osoba utalentowana, ale także świadoma i niezależna, jak wielokrotnie zaświadczała swoimi działaniami, chciała eksperymentować tak z samą sobą, jak i ze sposobem, w jaki ją i jej sztukę postrzegano, poddając coraz to nowe tropy rozumienia swojego malarstwa.

bibliografia, artykuły o sztuce, niezła sztuka

Bibliografia:
1. Brennan M., Painting Gender, Constructing Theory. The Alfred Stieglitz Circle and American Formalist Aesthetic, Cambridge 2002.
2. Chave A., O’Keeffe and masculine gaze, Art in America 78/1990.
3. Chave A., Who will Paint New York: „The World’s New Art Center” and the Skyscraper Paintings of Georgia O’Keeffe, American Art 1/2/1991.
4. Dijkstra B., Georgia O’Keeffe and the Eros of Place, Princeton 1998.
5. Donagh R., Georgia O’Keeffe In context, „Oxford Art. Journal” 3, 1980.
6. Fillin-Yeh S., Dandies, Marginality and Modernism: Georgia O’Keeffe, Marcel Duchamp and Other Cross-Dressers, Oxford Art Journal 18/1995.
7. Fryd V., Art and the crisis of marriage: Edward Hopper and Georgia O’Keeffe, Chicago 2002.
8. Innes W. H., Alfred Stieglitz and the American Avantgarde, Nowy Jork 1979.
9. Lisle L., Portrait of an Artist: A Biography of Georgia O’Keeffe, Albuquerque 1986.
10. O’Keeffe: The Artist’s Collection, red. B. B. Lynes, Milwaukee 2001.
11. Pumphrey M., The Flapper, the Housewife and the Making of Modernity, Cultural Studies 2/1987.


  1. R. Donagh, Georgia O’Keeffe In context, „Oxford Art. Journal” 3, 1980, s. 49.
  2. O’Keeffe’s O’Keeffes: The Artist’s Collection, red. B. B. Lynes, Milwaukee 2001, s.32.
  3. B. Dijkstra, Georgia O’Keeffe and the Eros of Place, Princeton 1998; M. Brennan, Painting Gender, Constructing Theory. The Alfred Stieglitz Circle and American Formalist Aesthetic, Cambridge 2002; W. H. Innes, Alfred Stieglitz and the American avant-garde, Nowy Jork 1979.
  4. V. Fryd, Art and the crisis of marriage: Edward Hopper and Georgia O’Keeffe, Chicago 2002, s. 120-140.
  5. A. Chave, O’Keeffe and masculine gaze, Art in America 78/1990, s. 134
  6. A. Chave, Who will Paint New York: „The World’s New Art Center” and the Skycraper Paintings of Georgia O’Keeffe, American Art 1/2/1991, s. 97-98.
  7. L. Lisle, Portrait of an Artist: A Biography of Georgia O’Keeffe, Albuquerque 1986, s. 180-220.
  8. M. Pumphrey, The Flapper, the Housewife and the Making of Modernity, Cultural Studies 2/ 1987, s. 186.
  9. S. Fillin-Yeh, Dandies, Marginality and Modernism: Georgia O’Keeffe, Marcel Duchamp and Other Cross-Dressers, Oxford Art Journal 18/1995.
  10. Warto dodać, iż postawa ta, wydaje się tylko częściowo racjonalna, bowiem lektura tekstów z pierwszej połowy XX wieku nie zaświadcza o radykalizmie, jaki dostrzegała w artykułach O’Keeffe.

Dziękujemy Ci, że czytasz nasze artykuły. Właśnie z myślą o takich cudownych osobach jak Ty je tworzymy. Osobach, które lubią czytać i doceniają nasze publikacje. Wszystko, co widzisz na portalu jest dostępne bezpłatnie, a ponieważ wkładamy w to dużo serca i pracy, to również zajmuje nam to sporo czasu. Nie mamy na prowadzenie portalu grantu ani pomocy żadnej instytucji. Bez Waszych darowizn nie będziemy miały funduszy na publikacje. Dlatego Twoje wsparcie jest dla nas bardzo ważne. Jeśli lubisz czytać niezłosztukowe artykuły – wesprzyj nas.
Dziękujemy Ci bardzo, Joanna i Dana, założycielki Fundacji Niezła sztuka

» Karolina Rosiejka

Doktor nauk humanistycznych w dziedzinie nauk o sztuce. Adiunkt na wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w ramach których ukończyła studia magisterskie na kierunku historia sztuki, a także absolwentka historii na UAM. Na tej samej uczelni uzyskała stopień doktora. Interesuje się metodologią historii sztuki, sztuką w kontekście społecznym, związkami twórczości artystycznej z dyskursami społecznym, politycznym, naukowym i krytycznym. Badaczka obecności i aktywności kobiet artystek w rzeczywistości świata sztuki, zafascynowana zjawiskami artystycznymi XX wieku. Autorka pracy doktorskiej pt. "Amerykański modernizm w świetle recepcji prac Georgii O’Keeffe".


Portal NiezlaSztuka.net prowadzony jest przez Fundację Promocji Sztuki „Niezła Sztuka”. Publikacje finansowane są głównie dzięki darowiznom Czytelników. Dlatego Twoja pomoc jest bardzo ważna. Jeśli chcesz wesprzeć nas w tworzeniu tego miejsca w polskim internecie na temat sztuki, będziemy Ci bardzo wdzięczni.

Wesprzyj »



3 thoughts on “Georgia O’Keeffe – malarka amerykańskiej nowoczesności

  1. Wczoraj bylem z żoną na wystawie Georgii O’Keeffe w Art Gallery of Ontario w Toronto. Jej obrazy kwiatów robią ogromne wrazenie,na żywo emanują bardzo silnym światłem i kolorem,piękną grą światło cienia. Nie docenialem tej artystki,ale po zobaczeniu jej obrazow,chylę czoła i potwierdzam, że była genialną artystką. Jestem od wczoraj wielbicielem jej talentu.Polecam wszystkim jej twórczość.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *